Usu dâ «NGN» mmeci dâ «GN»
Ntô sicilianu scrittu, putemu nutari a li voti l'usu dâ "NGN" mmeci dâ "GN" neolatina sìmprici.
Diffusioni
[cancia | cancia la surgenti]Picca scrittura siciliani famusi ùsanu stu modu di scrìviri.
Asempi
[cancia | cancia la surgenti]singnuri (signuri)
vengnu (vegnu)
dingnu (dignu)
ecc.
Nu finòminu prisenti nta àutri lingui
[cancia | cancia la surgenti]Ci voli nutari ca stu finòminu funèticu nun è tìpicu sulu dû sicilianu, pirchì asisti nta àutri lingui neolatini, comu p'asempiu la lingua corsa ca havi li furmi:
magnamentu / mangnamentu (zoè 'n sicilianu: lu "manciari", lu "cibbu")
magnà / mangnà (zoè 'n sicilianu: "manciari")
ecc.
Rifirimenti ca ùsanu sta "ngn"
[cancia | cancia la surgenti]Rifirimenti ca nun ùsanu sta "ngn"
[cancia | cancia la surgenti]- Grammàtica di Pitrè, 1870
- Vucabbulariu di Piccittu, 1950-1980
- Dizziunariu etimològgicu di Giarrizzo, 1989
- Vucabbulariu di Camilleri, 1998
- Dizziunariu di Luigi La Rocca, 2000
- Grammàtica di Bonner, 2001
Ntâ littiratura siciliana
[cancia | cancia la surgenti]L'usu di sta "ngn" è assai raru ntâ littiratura siciliana.
Sicilianu standard usatu ntâ wikipedia
[cancia | cancia la surgenti]Raccumannamu di nun usari sta "ngn" e cunzidiramu lu sò usu comu n'erruri. Pi raggiuni etimològgichi, ‘gn’ vinni drittu di la lingua latina, e nun è na cosa unicamenti siciliana (allura s’havi a sarvari puru ntô sicilianu scrittu).