Usu dâ «-CI-» ca veni dû latinu «-CI-»
Ntô sicilianu si sarvaru furmi latini, comu la «-CI-» latina c'asisti ntâ lingua siciliana.
Diffusioni[cancia | cancia la surgenti]
Stu finòminu s'attrova nta vari àrii di la Sicilia. Li scrittura siciliani ùsanu sti furmi siciliani.
Asempi[cancia | cancia la surgenti]
- arciuni (dû latinu "arciònem")
- abbrancicari (dâ palora latina "bràncica" + suffissu virbali latinu "-àre")
- asèrcitu (dû latinu "exèrcitus")
- cistercenzi (dû latinu "cisterciènsis")
- marciu (dû latinu "màrcidus")
- narcisu (dû latinu "narcìssus")
- purciddana (dû latinu "porcillàca")
- sàrciri (dû latinu "sarcìre")
- scòrcia (dû latinu "ex còrticia"), mentri ntô tuscanu si dici "scorza"
ecc.
Rifirimenti ca ùsanu palori cu sta furma "CI"[cancia | cancia la surgenti]
- Vucabbulariu sicilianu-italianu di Luciu Zinna, 2002
Rifirimenti ca nun ùsanu palori cu sta furma "CI"[cancia | cancia la surgenti]
Ntâ littiratura siciliana[cancia | cancia la surgenti]
- U 'mmulnirabuli di Ninu Martogliu
- –Ahi!...la quarta scorcia!...–Acqua e zammù!
Sicilianu standard usatu ntâ wikipedia[cancia | cancia la surgenti]
Raccumannamu d'usari sta furma siciliana "CI" pi la "CI" latina ma nun cunzidiramu l'àutri usi comu erruri.