Usu dâ «DD» ô principiu di na palora
Apparenza
Lu radduppiamentu dâ «D» 'n pusizzioni nizziali è nu finòminu funèticu di la lingua siciliana.
Diffusioni
[cancia | cancia u còdici]Chistu succedi nta arcuni àrii di la Sicilia, ma nun sunnu tanti li scrittura siciliani ca scriveru la «D» duppricata.
Asempi
[cancia | cancia u còdici]ddùbbulu (dùbbulu)
ddisèrtu (disertu)
ddèbbitu (dèbbitu)
ddùppiu (duppiu)
ecc.
Rifirimenti ca ùsanu stu radduppiamentu
[cancia | cancia u còdici]- Vucabbulariu di Piccittu, 1950-1980 (assai palori c'accumènzanu cu la "d")
- Vucabbulariu di Lucio Zinna - Antares Editrice, 2002 (assai palori c'accumènzanu cu la "d")
Rifirimenti ca nun ùsanu stu radduppiamentu
[cancia | cancia u còdici]- Grammàtica di Pitrè, 1870
- Dizziunariu etimològgicu di Giarrizzo, 1989
- Vucabbulariu di Camilleri, 1998
- Dizziunariu di Luigi La Rocca, 2000
- Grammàtica di Bonner, 2001
Ntâ littiratura siciliana
[cancia | cancia u còdici]- Traduzzioni di William Shakespeare di Renzu Porcelli:
- penza chi soccu ammenta u tò pueta
- è dèbbitu pi soccu t'arrubbàu.
- Dî pruverbi siciliani cugghiuti di Giuseppi Pitrè:
- Cchiù chi dèbbuli è lu malatu, cchiù prestu si nni va la malatìa.
- Cu' havi dinari, addiventa dottu.
Sicilianu standard usatu ntâ wikipedia
[cancia | cancia u còdici]Raccumannamu di nun usari lu radduppiamentu scrittu dâ "d".