Lingua e dialettu

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.

Lingua e dialettu è na puisìa famusa dû pueta sicilianu, Gnazziu Buttitta chi vinni pubbricatu ntô jinnaru 1970. Veni cilibbrata spiciarmenti tra la genti c'ancora teni caru lu sicilianu. Lu tìtulu ni duna sùbbutu nu senzu di quarchiccosa strammata, ambìgua. Liggennu lu puema, lu litturi s'adduna ca nfatti Buttitta sta discrivennu na traggedia, la pirduta d'identitati, chi facirmenti nun s'attrova cchiui. Quannu scrivi: «i paroli non figghianu paroli e si mancianu tra d'iddi», ni fa pinzari dû rapportu sbalanzatu tra lu sicilianu e lu talianu, e pi stu fattu lu sicilianu è comu na chitarra vecchia chi «perdi na corda lu jornu». P'ogni tèrmini novu ca circamu, ni turnamu autumaticamenti â lingua ufficiali, e no a chidda di nostri avi, e dunca si riduci cuntinuamenti, ntô senzu dî paroli, ma macari ntô senzu di mpurtanza.

Asempiu[cancia | cancia la surgenti]

(li primi quattru versi)

Un populu
mittitulu a catina
spuggghiatulu
attuppatici a
vucca,
è ancora libiru.
Livatici u
travagghiu
u passaportu
a tavula unni
mancia
u lettu unni dormi,
è ancora riccu.
Un populu,
diventa poviru e
servu,
quannu ci arrubbanu
a lingua
addutata di patri:
è persu pi sempri.
Diventa poviru e servu
quannu i paroli non figghianu paroli
e si mancianu tra d’iddi.
Mi nn’addugnu ora,
mentri accordu la chitarra du dialettu
ca perdi na corda lu jornu.

Lijami di fora[cancia | cancia la surgenti]