La Fata Galanti

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
« Dunca ascuta a lu patri, e teni accura a sti pochi e sinceri avvirtimenti, »
(Giuvanni Meli di La Fata Galanti)


La Fata Galanti (cu suttatìtulu: Poemettu Berniscu) fu la prima òpira dû pueta sicilianu, Giuvanni Meli, chi vinni pubbricata (ntô 1762).

Astrattu[cancia | cancia la surgenti]

N'astrattu di La Fata Galanti (li primi deci versi):

CAPITULU
A LA GALANTI CONVERSAZIONI
Figghiu miu, libriceddu rispittusu,
Chi spunti, e nesci a la mala vintura,
Privu d'un vistiteddu fattu all'usu;
Cu sa, cu sa, sta sira unni ti scura;
Cu sa s'annu a scanciariti pri mulu;
Cu sa si si jittatu a la malura.
Senti cca, figgiu miu, sai chi 'un t'adulu;
Tu intornu a robbi sì scumituliddu;
E nun si cosa di nesciri sulu;
Nè poi trattari cu chistu, e cu chiddu;
Anzi li Varvasapii, e li Saccenti
Dirannu: gioja mia, sì picciriddu.
Diu ti scansi di Critici impurdenti,
Di chiddi, ch'annu impegnu di passari
Pri Saputi, ma poi nun sannu nenti.
Cu sa si chisti t'annu a capitari;
Cu sa si t'annu a dari un sgranfugnuni;
Cu sa si t'annu a scùsiri, e tagghiari.
Cu sapi, s'annu a serviri a taluni
Li toi fogghi pri spezii e zafarana,
O pri ammugghiari li Fruaridduni.
Ma 'un ti pigghiari, tu, di mala gana
Pri chisti cosi, cho'ora t'aju dittu,
Ca forsi 'un ai a passari sta carvana;
Anzi sta allegru, e sempri tira drittu;
O beni, o mali, chi ti senti diri,
Nun ti picari, nè ti stari afflittu.
Sciala, quannu ti senti cuntradiri,
Chi censura a li corvi nun li tocca,
Ma soli a li palummi proseguiri.