Queen II

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Queen II
Artista:  Queen
Tipu album:  Studio
Data dâ nisciuta:  8 di marzu 1974 (UK)
9 di aprili 1974 (USA)
Durata:  40 min : 52 s (album originali)
59 min : 53 s (deluxe edition 2011)
Númmuru di Dischi:  1
Númmuru di tracci:  11 (album originali)
16 (deluxe edition 2011)
Gèniri:  Hard rock
Glam rock
Rock prugrissivu
Art rock
Casa discugràfica:  EMI (Europa)
Hollywood Records (USA)
Prudutturi:  Roy Thomas Baker, Robin Geoffrey Cable e Queen
Riggistrazzioni:  austu 1973 a li Trident Studios
Noti:  #5 (UK)
#19 (Norveggia)
#26 (Giappuni)
#49 (USA)
Album pricidenti:  Queen I
Album succissivu:  Sheer Heart Attack


Queen II è lu secunnu album 'n studiu dû gruppu musucali ngrisi li Queen, pubbricatu 'n furmatu LP lu 8 di marzu 1974.

Lu discu[cancia | cancia la surgenti]

L'album fu ncisu a Londra nnî Trident Studios nna l'austu1973 e fu pubbricatu 'n ritardu rispettu a li privisioni a causa dâ crisi dû pitroliu.

Inveci ri l'indicazioni “Latu A” e “Latu B”, i lati ri l'album foru chiamati “Latu jancu” e “Latu nivuru”. U primu latu ri l'album è furmatu ra canzuni cumposti da lu chitarrista Brian May (comu “Father to Son” o “White Queen”), mentri u secunnu cunteni canzuni cumposti ra Freddie Mercury, tra li quali spiccanu a ballata “Nevermore”, “The March of The Black Queen” o Seven Seas of Rhye, prima canzuni de Queen a trasiri na top 10 nazziunali. I dui lati sunnu divisi da nu branu di Roger Taylor, “The Loser In The End”.

A distinzioni fra latu nivuru e latu jancu è la diffirenti carattiri ri cumpositori. U jancu e nivuru stannu a significari comu veni vista a figura ra regina da li dui musicisti. Freddie Mercury, ad esempio, nto branu “The March of the Black Queen” immagina a regina vistuta ri nivuru ca avanza purtannu scumpigghiu e scantu. Brian May inveci, dutatu di nu carattiri cchiù tranquillu ri Mercury, a descrivi comu na duci regina janca no branu “White Queen”.

Na vota fatta sta divisioni è possibbili capiri u veru significatu ri l'album, na feroci riproduzioni musicali ra fragilità ri Brian May e ra sontuosità ri Freddie Mercury, ma sopratutto l'eterna battagghia tra li forzi ru beni e chiddi ru mali.

I du lati sunnu indicati cu dui currispunnenti fotu ru gruppu vistutu ri jancu e nivuru. I foto usati pi stu album sunnu tra li cchiù celebri tra chiddi ca ritraggunu u gruppu, infatti i Queen utilizzarunu spessu sti vistita pi tutta a carriera, sopratuttu no videoclip ri Bohemian Rhapsody.


L'album fu ripubbricatu prima nto 1991 na li Stati Uniti dâ Mèrica ra l'Hollywood Records cu l'aggiunta ri tri bonus tracks, 'n seguito nto 1994 ra Parlophone (sìenza alcuna traccia bonus) e infini nto 2011 rimasterizzatu 'n formatu digitali da Island Records / Universal Records e distribuitu 'n dui edizioni:

  • standard edition, cuntinenti l'album originali
  • deluxe edition 2 CD, cuntinenti l'album originali e nu EP bonus

Tracci[cancia | cancia la surgenti]

White side

Testi ri Brian May, tranni “The Loser in the End” (scritta ra Roger Meddows-Taylor).

  1. Procession – 1:12
  2. Father to Son – 6:14
  3. White Queen (As It Began) – 4:36
  4. Some Day One Day – 4:23
  5. The Loser in the End – 4:01

Black side

Testi ri Freddie Mercury.

  1. Ogre Battle – 4:08
  2. The Fairy Feller's Master-Stroke – 2:41
  3. Nevermore – 1:27
  4. The March of the Black Queen – 6:33
  5. Funny How Love Is – 2:47
  6. Seven Seas of Rhye – 2:50

Bonus tracks (riedizioni CD du 1991 di l'Hollywood Records)

  1. See What A Fool I've Been (B-side Version, February 1974) – 4:32 (Brian May)
  2. Ogre Battle (1991 Remix) – 3:27 (Freddie Mercury)
  3. Seven Seas of Rhye (1991 Remix) – 6:35 (Freddie Mercury)

Bonus EP (riedizioni CD du 2011 di Island Records / Universal Records)

  1. See What a Fool I've Been (BBC Session, July 1973 - Remix 2011) – 4:22 (Brian May)
  2. White Queen (As It Began) (Live At Hammersmith Odeon, December 1975) – 5:32 (Brian May)
  3. Seven Seas of Rhye (Instrumental Mix) – 3:09 (Freddie Mercury)
  4. Nevermore (BBC Session, April 1974) – 1:27 (Freddie Mercury)
  5. See What a Fool I've Been (B-side Version, February 1974) – 4:31 (Brian May)

Durata tutali: 19:01

Procession[cancia | cancia la surgenti]

Procession, canzuni strumintali, fu scritta ra Brian May. A registrazioni è 'n multitraccia. I parti suvrapposti vinniru registrati ca Red Special cu nu amplificaturi Deacy Amp. Prugittatu e custruitu artiginalamenti ra John Deacon.

Father to Son[cancia | cancia la surgenti]

Father to Son è na canzuni scritta ra Brian May, cumposta da divìersi sizzioni, una ri quali, chidda principali, 'n stili hard rock e avutri cchiù calmi. I pochi noti ri chianuforti na canzuni sunnu sunati ra May (Freddie Mercury fici parti ri travagghi cchiù difficili).

White Queen (As It Began)[cancia | cancia la surgenti]

White Queen (As It Began) vinni scritta ra Brian May duranti i so studi ri astronomia a l'Imperial College ri Londra. Tutti i parti vucali sunnu cantati ra Mercury, inclusi quarchi armonia 'n multitraccia ca copianu nu coru ri ancìli. U testo parra di l'amuri nun corrisposto ru chitarrista pi na picciotta, a cui nun arrinisciva a cunfissari i propri sentimenti. Cuntrariamenti a quantu crirutu ra tanti, sta canzuni nun fu mai stata da lu vecchiu gruppu ri May, i Smile.

Some Day One Day[cancia | cancia la surgenti]

Some Day One Day è u primu branu cantatu pi interu ra May, ispiratu da l'idea di nu postu 'n cui tutti i realizzazioni fussiru perfette. Stu tema vinni rivisitatu da lu chitarrista quarchi annu dopu, na l'album sulista Another World. Na stu branu May sona a chitarra acustica e chidda elettrica. L'ultimu assulu ri chitarra, duranti u fade-out, è furmatu ra tri parti suliste. Stu tipu ri arranciamentu cumplicatu è tipicu ri May, ma ri solitu i chitarri eseguono parti 'n armonia, mentri na stu casu sonanu parti tutti diffirenti tra ri iddi.

The Loser in the End[cancia | cancia la surgenti]

The Loser in the End è l'unica canzuni ri Roger Taylor na l'labum, comu autori e vuci principali. Nunustanti Queen II nun è cunsidiratu nu veru e proprio concept album, stu branu pari “staccatu” ra tutti l'avutri tracci, ca sunnu invece tra ri iddi cunnessi pi lu tema trattatu e pi lu tonu. É prisenti comu latu B na virsioni giappunisi ru singulu Seven Seas of Rhye, o postu ri “See What A Fool I've Been”.

Ogre Battle[cancia | cancia la surgenti]

Freddie Mercury scrissi sta canzuni nto 1972. U gruppu arrinunciò a mettiri stu branu no primu album (Queen I) prifirennu aspittari finu a quannu nun avissiru avutu cchiù libbirtà 'n studiu pi putilla rigistrari a modu. Comu suggiritu da lu titulu, Ogre Battle è a storia ri na battagghia tra orchi. I rumura ru scontru sunnu prudotti ra chitarra ri Brian May e avutri effetti sunori. U riff ri chitarra, nzemi a batteria ri Taylor, cunfirisci o branu nu sonu tipicu ri l'heavy metal anni sittanta. I vuci ra orco nto menzu ra canzuni sunnu ri Mercury, mentri l'armonie acuti o termine du coru sunnu cantati ra Taylor. L'iniziu riproponi l'ultimi battuti sunati o cuntrariu. Sta canzuni è musicalmente cumplicata, essennu costruita su na struttura aciclica e strani modulazioni. Su richiesta ri Mercury, u prudutturi Roy Thomas Baker misi duranti a sissioni ri registrazioni tanti effetti prugrissivi, comu rulli ri tamburu nvertiti, vuci selvagge e gong cu pisanti riverberi. Ogre Battle venia spissu cantata duranti i live, ma assai cchiù lentamenti ca na virsioni studio. Nun fu cantata ne cuncerti tenuti tra lu 1977 e lu 1978.

The Fairy Feller's Master-Stroke[cancia | cancia la surgenti]

Mercury scrissi sta canzuni dopu aver vistu l'omonimo dipintu ri Richard Dadd: pari ca, ogni vota ca i Queeni avianu tempu libbiru, Mercury i purtissai a taliari u quatru a la Tate Gallery ri Londra, runni è ancùora appizzatu. Puri The Fairy Feller's Master-Stroke, comu a maggior parti ri canzuni ri l'album, è basatu su liggenni mediavali. U testu segue a castrotofica atmosfera ru dipintu e ne racconta ogni singula scena facennu riferimentu direttu a li personaggi, comu “Queen Mab”, “Waggoner Will”, u “Tatterdemalion” (u stracciuni) e avutri, descrivennuli comu nto poema ri Dadd.

U cumplicatu arrangiamentu ra canzuni è basatu su na traccia basi ri chianuforti, bassu e batteria, cumplitata ra clavicembalo e parti vucali e chitarristichi suvrapposti. Pe la registrazioni di la virsioni studiu Mercury sunò u clavicembalo e lu chianuforti, mentri Roy Thomas Baker sunò i nacchiri. Taylor definì sta canzuni comu u “cchiù granni esperimentu stereo”, de Queen, riferennusi o massicciu usu ri panning duranti u mixaggio. Stu branu è smili pi forza evocativa, truvati “buffi” ma a effettu e cumplessità barocca, a li primi Yes. I Queen pigghiaru ispirazioni da li primi gruppu prog ma sìenza mai cupiari nudde e criannu i loru canzuni 'n maniera spuntanea e perfezionista. U gruppu nun sunò mai sta canzuni live.

Nevermore[cancia | cancia la surgenti]

Bedda canzuni “chianuforti e vuci” scritta e cantata ra Mercury, ca si cullega a canzuni pricirenti, è a cchiù curta ri l'album (se si leva a canzuni Procession) e parra di nu amuri cuntrastatu.

The March of the Black Queen[cancia | cancia la surgenti]

A canzuni fu contrapposta a “White Queen (As It Began)” e richiamata a la conversione a li forzi ru mali, ma puru a motivi orientali, ca annu sempri affascinatu Mercury. A regina nivura veni descritta comu portatrici ri paura e assolutamenti nun conforme a li soliti canuni rigali; o stessu tìempu, vennu trattati assai temi, puru a causa di la dìviera metrica usata nta canzuni. U testu fu scrittu e cantatu ra Freddie Mercury, tranni u coru, cantatu ra Brian May e Roger Taylor e da nu nicu pezzu ri branu cantatu ra Roger Taylor o minutu 4:37. U testu, comunque, nun è facili ra cumprenniri e si po' pristari a varie interpretazioni, ratu ca Freddie nun spiegò mai u significatu di li so canzuni (ancùora oggi i critici musicali si dumannanu quali significatu avi Bohemian Rhapsody.

A traccia è musicalmenti cumplessa, nun avi nu ritornello e prisenta bruschi canci ri ritmo e sunorità (passannu ra ballata a lu rock) e a effetti ri rock prugrissivu (comu vuci selvaggi, sona ri campani e ri nacchere), oltre ad arpeggi o chianuforti e riff ri chitarra elettrica ottenuti grazzi a Red Special. Brian May dissi a cchiù ri 30 anni ri distanza ca, duranti a registrazioni ri sta canzuni, i Queen ghittarunu i basi pi la registrazioni ri Bohemian Rhapsody; i cori iniziali furunu infatti registrati cu la stissa tecnica di la parti operistica da canzuni ri l'album A Night at the Opera. A canzuni, ca rapprisenta a traccia cchiù lùonga ri tuttu l'album (essennu ra durata ri 6 minuti e 33 secunni), nun fu mai cantata live na virsioni cumpleta, 'n quantu troppu cumplicata ra riprudurri no palcu; però ne cuncerti re primi anni sittanta, specialmente ne medley, furunu cantati vari parti.

Funny How Love Is[cancia | cancia la surgenti]

A canzuni, ca comu assai avutri ri l'album, inizia sìenza soluzioni ri continuità cu lu branu pricirenti, s'alluntana da li sonorità e da li tempi ri l'album (u principali è a battagghia tra bene e mali). Na stu branu si fa largu usu ri piatti e du chianuforti, mentri a vuci ri Freddie Mercury, è rigistrata 'n modu ra essiri 'n “secunnu pianu”, megghiu adattannusi a la musica rinunciannu o naturali tonu putenti 'n favuri di nu sonu cchiù ovattatu.

Seven Seas of Rhye[cancia | cancia la surgenti]

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci Seven Seas of Rhye.


Sta canzuni era inizialmenti pinzata pi lu primi album ru gruppu ma poi fu fatta sulu na virsioni strumintali. U tema è chiddu duminanti ri tuttu l'album, a battagghia fra li forzi ru beni e chiddi ru mali. A decisioni ri mettiri u branu comu singulu era dovutu a le critiche relativi o primu singulu “Keep Yourself Alive”, succeri tuttu e subbutu. A canzuni rigala a lu gruppu ngrisi a so prima hit, arrivannu o 10° postu 'n Nglaterra.