Ruggeru II di Sicilia
.svg)
Ruggeru II (22 di dicèmmiru 1095 - 26 di frivaru, 1154), figghiu e succissuri di Ruggeru I di Sicilia dâ casa rignanti dâ famigghia Autavilla accuminzau a rignari ntô 1112. È lu sò vantu grannìssimu d'aviri unificatu ntr'un regnu sanu tutti li cunquisti Nurmanni e d'aviri prisintatu a stu pòpulu un cuvernu scientìficu, pirsunalizzatu e cintralizzatu.
Acchianata ô putiri nta l'Italia miridiunali
[cancia | cancia lu còdici]Quannu Gugliermu, duca di Pugghia, niputi di Rubertu lu Guiscardu, murìu senza figghi ntô giugnu dû 1127, Ruggeru riclamau tutti li pussidimenti Autavilla e lu duminiu di Capua. Addamentri l'unioni di Sicilia e Pugghia era cuntrariata dû Papa Onoriu II e dî Signuri lucali stissi.
A Capua (dicèmmiru 1127), lu Papa pridicava na "santa cruciata" contra Ruggeru, mittennu Rubertu II di Capua e Rainulfu III d'Alifi (cugnatu di Ruggeru) contra d'iddu. Nun di menu sta culliganza fallìu, e nta l'austu dû 1128 Onoriu a Beniventu numinau Ruggeru Duca di Pugghia. La risistenza dî baruni fu sustinuta di Nàpuli, Bari, Salernu ed àutri citati chi avìanu l'obbiettivu dî libbirtati cìvichi.
A sittèmmiru dû 1129 Ruggeru fu pubbricamenti ricanusciutu comu duca di Nàpuli, Bari, Capua e l'àutri. Iddu accuminzau sùbbutu sùbbutu a custrìnciri l'òrdini ntê pussessi Autavilla, unni lu putiri dû duca era lu cchiù dèbbuli.
P'aggiuntari nzèmmula tutti sti stati, lu tìtulu riali parìa essinziali e la morti di Onoriu ntô frivaru dû 1130, sequita di na duppia nòmina (Papa e Antipapa) c'abbinni ntô mumentu dicisivu. Nna l'elizzioni dû novu Puntìficu sbuttau na sipirazzioni tra Papa Nnuccenzu II, elettu cû sustegnu dî Frangipani e Papa Anacletu II sustinutu dî Pierliuni. Ntâ cunfusioni chi cci siquìu Nnuccenzu, fu custrinciutu a rifuggiàrisi in Francia, arristau a Roma mmeci Anacletu II chi ntantu avìa bisognu di maggiuri appruvazzioni. Ruggeru lu cci desi e lu prezzu fu la curuna: lu 27 di sittèmmiru dû 1130 na Bulla d'Anacletu fici Ruggeru Re di Sicilia. La ncurunazzioni abbinni 'n Palermu lu 25 di dicèmmiru dû 1130.
Pi cunsiquenza Ruggeru cummuttau pi deci anni contra Bernardu di Chiaravalli, campiuni di Nnuccenzu contra Anacletu e lu sò "Re menzu pavanu". Cu iddi si junceru Luiggi VI di Francia, Arricu I di Ngriterra e lu Mpiraturi Lutariu II, Imperaturi Rumanu Sacru. Ntô frattempu lu Sud Italia s'arribbillaru. Li ribbelli batteru lu Re a Nocira lu 24 di giugnettu dû 1132. Ma ntô giugnettu dû 1134 lu sô asèrcitu custrincìu Rainulfu, Sergiu IV di Napoli e l'àutri ribbelli, a rassignàrisi, mentri Rubertu fu espulsu di Capua. Cuntempuraniamenti l'aspittatu attaccu di Lutariu contra Ruggeru avìa guadagnatu lu sustegnu di Pisa, Gènuva e du Mperu Bizantinu, ognunu lu quali si scantau di l'aumintanti putenza dû regnu Nurmannu.
Ntô frivaru dû 1137 Lutariu accuminzau a spustàrisi versu lu Sud e fu junciutu di Rainulfo e dî ribbelli. A giugnu Bari vinni circunnata di surdati. A San Sevirinu, doppu na campagna vitturiosa, iddu e lu Papa numinaru nzèmmula a Rainulfu duca di Pugghia (austu 1137), e poi lu Mpiraturi riturnau in Girmania. Ruggeru, libbirati dû pirìculu, ripigghiau tirrenu, fici saccu a Capua e custrincìu Sergiu IV ad accittàrilu comu Signuri di Nàpuli. A Rignanu Gargànicu Rainulfu di novu scunfissi lu Re, ma nta l'aprili dû 1139 murìu e Ruggeru suttamisi l'ùrtimi ribbelli.
Doppu la morti d'Anacletu (jinnaru 1138) Ruggeri vosi aviri la cunferma dû tìtulu di Nnuccenzu. Lu Papa, doppu di aviri scumunicatu Ruggeru (8 di giugnettu), attaccau lu regno cûn asèrcitu grannìssimu, si capita ntra n'astuta mbuscata a Gallucciu (22 di giugnettu dû 1139). Doppu la vitturia dû Re, lu Papa lu nvestìu dû tìtulu di Re di Sicilia, dû ducatu di Pugghia e dû principatu di Capua (Rex Siciliae ducatus Apuliae et principatus Capuae). Li frunteri dû Regnu foru â fini cunfirmati cu na armistizzia cû Papa nta l'uttùviru 1144. Sti terri custitueru pî succissivi setti sèculi un regnu unitariu; Ruggeru addivintau unu dî cchiù putenti Re d'Europa. A Palermu Ruggeru attirau ntornu a iddu li megghiu òmini d'ogni razza, comu lu cèlibbri geògrafu Arabbu Al Idrisi (o Edrisi) e lu stòricu Nilus Doxopatrius. Lu Re arricugghìu tutti li struiti e dotti e mantinìu ntô regnu na cumpreta tulliranza pi tutti li credi, razzi e lingui. Iddu fu sirvutu d'òmini d'ogni naziunalità comu lu ngrisi Thomas Brun ntâ Curia, lu rinnigatu mussulmanu Christodulus ntâ flotta, e Giorgiu di Antiochia chi ntô 1132 fu fattu amiratus amiratorum (di fattu lu primu Visir).
Cu Ruggeru la Sicilia riturnau a èssiri la putenza duminanti dû Meditirraneu. Na putenti flotta vinni custruita sutta diversi ammiragghî, o "emiri" ntra li quali lu principali fu Giorgiu d'Antiochia, na vota ô sirvizziu dû prìncipi mussulmanu di El Mehdia. Fici sparti na seria di cunquisti longu la costa africana (1135 - 1153) chi jeru di Trìpuli a Capu Bonu.
La Sicunna Santa Cruciata (1147 - 48) offrìu a Ruggeru l'oppurtunitati di ripigghiari li prucetti di Rubertu lu Guiscardu contra ô Mperu Bizantinu. Giorgiu fu mannatu a Corintu â fini dû 1147 e cci spidìu un asèrcitu chi cci fici saccu a Tebi. Ntô giugnu 1149 l'ammiragghiu cumparisci davanti a Costantinopuli e sfidau lu Mpiraturi bizantinu cu frecci addumati contra li finestri dû palazzu. Ntantu l'attaccu ô Mperu nun appi risurtati di longa durata. Lu Re murìu 'n Palermu lu 26 di frivaru dû 1154, e lu sò succissuri fu lu quartu dî figghî Gugghiermu.
Vuci currilati
[cancia | cancia lu còdici]- Autavilla
- Nurmanni
- Munarchi di Sicilia
- Regnu di Sicilia
- Palazzu dî Nurmanni
- Domu di Cifalù
- Trattatu di Mignanu
| Pricidutu di: Simuni di Sicilia comu cunti di Sicilia |
Cunti di Sicilia e poi Re di Sicilia | Succidutu di: Gugghiermu I di Sicilia |
|
Purtali di la Calabbria – Jiti a l'artìculi di Wikipedia supra la Calabbria. |
.JPG){kind=small}
