Catania

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Catania
Dittagghi: Stemma di Catania
Muttu: Noli offendere Patria Agathae quia ultrix iniuriarum est 
Nomu ufficiali: Catania
Riggiuni: Sicilia
Pruvincia: Catania
Cuurdinati: 37°30'9.61"N, 15°5'14.17"E
Ammustra ntâ mappa
Superfici: 180 km²
Abbitanti: 314.571
Dinzitati: 1.719,91 ab./km²
Cumuni cunfinanti: Jaci Casteddu, Belpassu, Carruntini, Gravina di Catania, Lintini, Mascalucìa, Mustarjancu, Motta Sant'Anastasia, San Grigoriu, San Petru Clarenza, Sant'Àgata li Battiati, Trimmisteri
CAP: 95100
Prifissu telefònicu: +095
Situ ufficiali: http://www.comune.catania.it/
« Melior de cinere surgo »
« Megghiu di prima rinàsciu di li me cìnniri »
(Nntistazioni supra la Porta Firdinàndia)

Catania è na cità di 314.571 abbitanti, capulocu di la pruvincia ca havi lu sò nomu, e secunna cità dâ Sicilia pi dinzitati abbitativa; l'abbitanti si chiàmanu catanisi. Catania è situata ntâ costa urientali dâ Sicilia, bagnata dô mari Joniu, ntô centru di na fertilìssima chianura curtivata cu agrumi, a mitati strata tra Missina e Sarausa, ê pedi di l'Etna.

Lu liafanti (Liotru) è lu sìmbulu dâ cità

S’attrova ntâ fascia dê crimi timpirati e havi nu crima ùnicu ntô munnu cu li nverni miti e li timpiraturi dâ stati ca arrìvanu ntê misi di Lugliu e Austu tra 29 °C. e 38° C., ma, siguennu la tindenza ginirali di àutri àrii giugràfichi, nta l’ùrtimi anni s’hà arrivatu chiù spissu a tuccari macari î 48 °C.
Tuttu lu liturali catanisi è furmatu versu sud, ô latu di Sarausa, di na nfinita spiaggia di rina chiamata “praja”, ca si stenni pi chilòmitri; è fattu, nveci, di roccia làvica ntâ parti chiù a nord, dâ stazzioni cintrali versu Jaciriali. Lu funnu dû mari è pulitìssimu e piscusu; pô picca ventu e lu crima miti di tuttu l’annu è, pi l’appassiunati di pisca, pî subbàcquii e pi tutti l'amanti dû mari, nu paradisu.
Ntô nvernu si ponnu fari li tradizziunali sports nvirnali ntâ l’Etna, unni ci sunnu dui stazzioni sciìstici a Niculosi/Chianu Pruvinzali e a Linguarossa.

L’Etna, chê sò 3.269 m. di autizza, è lu chiù àutu vurcanu di l’Europa e, chî sò 250 coni eruttivi e li sò dui crateri, attrai appassiunati dâ muntagna e studiusi e scinziati ca vèninu pi studiari l’attività vurcànica sempri cuntìnua.

Clima e Sucità

Catania ntô nvernu havi nu clima miti e di sòlitu havi picca brutti jurnati
Catania vista di l'aèriu
 via Etnea

Catania ntô nvernu havi nu clima miti e di sòlitu havi picca tinti jurnati di ghioggia; la timpirutura di jornu si manteni ntornu a 14° C. e non è diffìcili ca arriva macari a 20° C.; ntâ stati la timpiratura duranti lu jornu pò superari li 40° C, ma, pi furtuna, di sira l’ària arrifrisca.

Di stati si pò attruvari rifriggèriu chî bagni a mari a la scugghera o a la praja: la scugghera è di furmazzioni làvica e ncuminza di Catania cità nzinu a Ripostu, mentri la praja è fatta di na vintina di chilòmitri di rina, ca parti di Catania e và ammeri Sarausa.

Ntô lungumari di Catania, furmatu di scugghera, lu cumuni ci misi tanti passarelli ca pòrtunu ntâ piattafurmi, ditti “solarium ” (sunnu quarchi sei nta tuttu û lungumari,) unni cù egghè si pò mèttiri a pigghiari û suli; c’è misa na scaletta ca dô “sularium” porta rittu-rittu a mari, a mmoddu a l’acqua. Nta un paiseddu nicu-nicu, misu nta ssu lungomari, e ca si chiama San Giuvanni Li Cuti (na vota era un paisinu di piscatura), lu cumuni ci fici na spiaggia câ terra ca cascò ntâ citati quarchi annu fa dô vurcanu. (Tutta la pruvinza fu jincuta di na pòlviri suttilìssima di terra nìura ca vinìa mannata nta l’àutu a ogni sprusioni dâ vucca di l’Etna e î cristiani caminàvanu ntê strati, ntâ stati, cû l’umbrella). Nunca, nta stu paiseddu, ci fu misa tutta ssa terra e ci fìciru na bedda e suggistiva spiaggia di rina nìura.

Sempri a la scugghera, si pò jiri nta unu dê tantìssimi lidi (stabbilimenti barniari) ca jìnchinu tutta la costa, di Catania nzinu ô Casteddu o â Trizza.

Si non si sapi annatari bonu, oppuru si ssi voli jucari a tambureddu, a palla a volu, o nta n’àutru modu pi ngannari û tempu ntra nu bagnu e l’àutru, allura si va â praja. Chista, ncuminzannu di Catania e finu a lu Simetu, è china-china pi quarchi deci chilòmitri di stabbilimenti barneari.

Di sira, Catania, arifrisca! Allura, ognunu nesci dâ casa e si va “a pigghiari û friscu”:

Cù voli fari na cosa viloci, si nni va ô lungumari, passìa, ncontra n’amicu e si fa quattru chiàcchiri, si pigghia un gilatu nti Ernestu, ntô Cafe De Paris o a Tavirnetta, oppuru si l’accatta ntô gilataru cû carrittinu; si pò fari macari na passiata ‘n centru, a Via Etnea, a pigghiari na vippita ô cioscu; oppuru si pò jiri a l'arena (cìnima apertu) a vidiri nu firm;

Si ssi havi cchiù tempu, si va câ màchina o a parti di mari, agghiri ô Casteddu, â Trizza o a Jaci, unni ci sunnu na grannìssima quantità di pizzerìi, gilaterìi, risturanti, discutechi a l’apertu, oppuru si pò jiri versu li paisi etnei, a Gravina, Mascalucia, Trimmisteri, Niculosi, Pirara, a Zafirana, unni macari chisti sunnu chini di gilaterìi, pizzerìi, risturanti, e tantìssimi chiazzi pi stari ddà a “pigghiari friscu”.

Ppi tuttu l’annu, Catania è arrusbigghiata macari di notti: lu centru stòricu è sempri chinu di genti ca affudda na grannìssima quantità di pizzerìi e pub, unni si esibbìscinu tantìssimi gruppi musicali, ca hannu fattu ri-battizzari Catania “la Seattle di l’Italia”.

Oltri a jiri a manciari quarchi cosa ntê pub e sèntiri nu pocu di mùsica, ci sunnu tantìssimi tiatri, unni si esibbìscinu tutti li maggiuri cumpagnìi tiatrali taliani e tiatri unni dùnunu cummedi dialittali, o tiatru d’avanguardia, o avan-spittàculu, o cabaret; ci sunnu tantìssimi cìnima; ci sunnu dui bowling; ci sunnu pisti di pattinaggiu; ci sunnu tantìssimi discutechi; ci sunnu assai pizzerìi e risturanti câ pista pi l’abballu oppuru cû pianu-bar; ci sunnu cìrculi curturali; cineforum…..

A Catania, si pò nèsciri dâ casa e èssiri sicuri d’accuntrari quarchi amicu cu cui passari la sirata.

Stòria

Èbbica pri-greca

Catania ndô XVI sèculu

2000 a.C. - Li Sicani / XI sec. a.C. - Li Siculi

La prima pupulazioni ca si stabbilìu nta vari punti dû tirritoriu etneu fu chidda dê Sicani.
Versu lu XI sec. a.C. arrivaru macari li Sìculi, ca vinìanu di l'Italia cintrali, e scacciaru li Sicani.

Èbbica greca

729/278 A.c. - Secunnu nzoccu scrissi lu stòricu grecu Tuciditi, Catania la funnaru nta lu VIII sèculu a.C. culoni greci ca vìnniru dâ Calcidia, nta l'Eubbea, guidati di Evarcu: chissi, doppu ca funnaru Naxos ntò 734 a.C., cuntinuaru la caminata agghiri sud e, battagghia dopu battagghia, sguminaru li Sìculi criannu li dui cità di Liontini e di Catania. Chiamaru sta cità "Catania" dô grecu "Ka Etnea" (zoè "suttu l'Etna") o, comu dici n'àutra vuci (secunnu lu stòricu grecu Plutarcu), "Katene" (ca 'n grecu anticu significava "grattarola" - zoè "grattuggia" 'n talianu - pirchì lu tirrenu unni idda fu custruita, pi causanza dâ sciara di l'Etna, è aspru e gratta propriu comu na grattarola): di st'èbbica ricurdamu Caronda, chi fu nu cèlibbri liggislaturi. Dô 476 a.C. nfinu ô 278 a.C., Katene è quasi sempri sutta lu dumìniu di Sarausa, ca havi addivintatu nà putenza militari.

Èbbica rumana

263 a.C. – 476 d.C. - Cu la cunquista rumana dò 263 a.C., a li nizzi dâ prima guerra pùnica, ncuminzò pi Catania n’èbbica di quarchi setti sèculi unni idda pigghiò granni mpurtanza e pristiggiu, finu a lu puntu ca ntô IV sèculu d.C. lu pueta gàllicu Ausoniu, paragunànnula a Sarausa, la metti ntra li primi centri dô mperu rumanu. Catania diventa cità decumana, suggetta a pagari la dècima parti dê sò produzzioni; appoi, ntô 21 a.C., pi vuluntà dû stissu mpiraturi Augustu, comu segnu d'arricunuscenza pi l'ajutu ricivutu quannu chistu havìa luttatu contru Sistu Pumpeu, Catania divintò culonia Rumana. Fu dutata di tiatru e di termi, dô foru e dô circu, dû ginnasiu e di l´anfitiatru, e macari di nu granniusu acquiduttu; ntô mentri si abbissàvanu li difici dû pirìudu grecu, ca avìanu statu danniggiati di tanti guerri e tanti dispatti avuti cu li sarausani.

Tra li tracci ancora visibbili ci sunnu li ruvini dû foru romanu.

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci Storia di Catania.


Eruzzioni e trimoti di Catania

Catania è la citati di l'Èttina, senza di chista, Catania nun fussi idda, ma n’àutra citati, cu n’àutra stòria, cu n’àutra cultura e àutri abbitanti. L’Ettina ô spissu hà traditu la sò cità facennu scìnniri ciumi di lava nfucata finu a intra li sò mura, s’hà ripigghiatu li tirritori, hà scancillatu nta nenti zoccu l’òmini avianu apprima fabbricatu; ma Catania non s’hà arrinnutu e ogni vota hà rifabbricatu chiddu ca la muntagna s’hava pigghiatu, e anzi chiossai.
Di l'èbbica di quannu s'hannu avutu tistimunianzi stòrichi nzinu a oggi, l’Èttina appi quarchi 150 granni eruzzioni, e di chissi 6 arrivaru intra li mura dâ cità; àutri danni s’èppiru pî trimoti ntô 1169 quannu nu trimotu (e marimatu) fici trimari tutta la Sicilia urientali, facennu danni assai ntê cità di Catania, Mòdica, Lintini e Chiazza Armerina e ntô 1693, quannu nu granni trimotu sdirubbò cumpretamenti, ortri a Catania, menza Sicilia; àutri danni ci foru ntô1818 pri nu trimotu dû vurcanu.

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci L'ùrtima distruzzioni di Catania.


Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci Trimotu di l'Etna dô 1818.


Li culati làvichi

Èttina - Na ricenti eruzzioni
L'eruzzioni dû 1669 nta na stampa di l'èbbica.

Ntô 693 a. C. na culata làvica distruggiu l'antica Katane;
ntô 475 a.C., s’eppi ancora na scinnuta di lava nzinu a Catania: lu fattu veni arricurdatu nta la liggenna di li frati pii, unni dui frati, Anfinomu e Anapia, mìsiru ‘n salvu li ginitura paralìtichi, purtànnuli ntê spaddi ammenza la lava ca, ô passaggiu d’iddi, s’arritirava pri miràculu;
ntô 396 a. C. n’àutra eruzzioni fici arrivari la lava nzinu o mari mpidènnucci ê cartagginisi, cumannati dô cundutteru Imilconi, di navicari pô liturali jônicu p’agghicari a Catania, vinnenu di Naxos;
ci fu, appoi, l'eruzzioni dô 1381, unni lu ciumi di lava agghicau ntâ citati, nzinu a intra û mari di Ògnina, cummigghiannu lu stòricu portu di Ulissi (scalu di l’Ògnina);
n'eruzzioni ntô 1444 minazzò Catania tantu era abbunnanti la culata di la lava: pi miràculu, la culata si frimmò d’avanti a lu velu di Sant'Àita purtatu ‘n prucissioni ntê vicinanzi di la culata, ‘n cuntrata " "Terra di S. Àjta";
chidda ca fu la culata cchiù disastrusa pi Catania, s’eppi ntô 1669: tanti paisi foru distrutti, lu primu fu Niculosi, appoi Belpassu, Mumpileri, Mascalucia, Campurutunnu, San Giuvanni Galermu, San Petru Clarenza. Dopu di chissi, lu ciumi di lava si jttau apprima ntâ l'abbitatu di Mustarijancu e di ddocu calau pi Catania, dô latu dû punenti. Lu 15 d’aprili trasìu ntâ valli di Anìcitu (oggi Nìcitu) e ntô lacu umònimu (lacu di Nìcitu) ca era ô centru. La lava continuau pâ sò caminata scavarcannu li mura dâ cità, cummigghiau li Vastiuni di S. Giorgiu e di S. Cruci, li fussati dô casteddu Ursinu, vurricau li 36 canali dô ciumi Amenanu e agghiuncìu lu mari, caminannu pi quarchi dui chilòmitri d’intra a iddu. Catania si spopulò e di li 20.000 abbitanti n’arristaru ntâ cità sulu 3.000, mentri ca l'àutri, urmai senza cchiù casa, circaru rifuggiu nta àutri lochi.

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci L'ùrtima distruzzioni di Catania pi lava.


La ricustruzzioni doppu lu tirrimotu dû 1693

Catania - Universitati - Barcuni Baroccu

Dopu lu trimotu dû 11 di jinnaru1693 a Catania sùbbitu si metti manu a la ricustruzzioni.
Lu viciré ci detti la nùmina a vicàriu ginirali pi la “Val Demone” e doppu macari pi la “Val di Notu”, cu putiri chini, a Giuseppi Lanza, duca di Camastra, ca s'attrovò accussì cô còmpitu di ricustruiri 77 cità distrutti dô trimotu, e una di chisti era Catania.

Ntô 1694 priparau “û pianu ginirali” . Foru pruggittati chiazzi novi, strati larghi, e, “li citatini facìanu la gara pi ricustruiri casi e palazzi pi tuttu lu tracciatu ca l’auturità avìanu signatu”, comu lassau scrittu lu stòricu binidittinu Vitu Amicu.

Pi tutto lu ‘700 la citati è nu granni canteri, ca attrai populazioni e travagghiatura, ca rimetti n motu l’ecunumìa, ca pirmetti a tanti architetti di l’èbbica di spirimintari novi tècnichi e novi stili (l’architetti catanisi Alonzo di Benedetto e Francesco Battaglia, Girolamo Palazzotto di Messina, lu palermitanu Giuvan Battista Vaccarini, e appoi lu tuscanu Stefanu Ittar e tanti àutri). Ntra tutti chissi Vaccarini è chiddu ca lassau l’òpiri chiù beddi.

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci Ricustruzzioni di Catania doppu lu tirrimotu dû 1693.


L'Antichità

Antichità di Catania

Anfitiatru rumanu di Catania
Tiatru rumanu di Catania
Odeon
Termi Achilliani
Foru rumanu

Dâ sò funnazzioni la cità di Catania hà statu distruggiuta dâ lava pi setti voti ntâ storia, e sutta la cità di oggi, s'attròvanu la cità Bizzantina, la cità Rumana chi la pricedi e chidda Greca, ancora prima.

Ricenti scavi fatti d’intra a lu Casteddu Ursinu, ca n èbbica antica era assai cchiù vicinu ô mari di quantu è oggi, attruvaru strutturi e matiriali grechi antichi, ca hannu statu datati tra la fini di lu VIII e l’inizzi dô VII sèculu a.C., e si poti attribbuìrili a la nàscita di la culonia greca di Catania.
Accussì comu a ssi ritruvamenti, macari ‘n cima a l’acròpuli – unni c’è oggi la chiazza Danti e lu granni munasteru binidittinu di San Nicolò l’Arena – s’attruvaru strutturi e matiriali grechi dô VII sèculu a.C.
C’è di diri, ancora, ca, sempri nta li stissi scavi, supra la cullina di l’acròpuli, s’attruvaru tanti tracci di prisenza di òmini duranti lu pirìudu preistòricu, spiciarmenti a l’etati di lu neulìticu e dô rami.
Trasennu di l' Anfitiatru, â chiazza Stesìcuru, si pò visitari, scinnennu ntô sottasolu, na parti dâ cità rumana, ca, partennu dâ stissa chiazza, si stenni pi tanti strati dâ cità muderna e nta tanti posti dâ cità è pussìbbili scìnniri ntô sottasolu, ca diciunu fu tistimoni di ntrichi amurusi tra sori e frati, postu bonu p'ammucciàrisi li bricanti e trisoru pi l'amanti dî cosi d'arti

Sutta lu solu lâvicu citatinu s'attrova ancora oggi la cità dô cincucentu, chê sò strati, li cresî, li termi, li palazzi e macari li targhi chê noma dê strati, ca la lava dô 1693 vurricò, sarvànnula pi cu è ca la voli attruvari ntô futuru.

Econumìa

Catania havi nu portu cummirciali, n'àriuportu ntirnazziunali (ca era saputu sèntiri comu Fontanarossa comu a lu nomi dû quarteri unni s'attrova, mentri la nova àriustazzioni, 'n unuri a lu "cignu di Catania" si chiama "Vincenzu Bellini"), stazzioni firruviari statali (lìnia Missina-Sarausa, Catania-Gela, Catania-Palermu) e non, comu la Circumetnea, lìnia a scartamentu ridottu chi gira pi 110 km tornu tornu a l'Etna agghicannu a 976 m s.l.m. pi poi scìnniri, e truvari la costa n'àutra vota a Giarri-Ripostu ô nord.

Cultura

L'università di Catania è la prima universitàSicilia e vinni funnata ntô 1434 grazzi a Alfonso V d'Aragona. Accamora è una di li cchiù granni e mpurtanti d'Italia: ci studìanu 66.000 carusi, chi vèninu di tutta la Sicilia, ma assai vèninu puru dû cuntinenti, dâ Grecia e dô mediu orienti.

Lu domu di Sant'Àita a Catania.
Lu Tiatru Bellini versu lu 1893

A Catania nasceru Giuvanni Verga, Luiggi Capuana e Federico De Roberto, ntra li megghiu scrittura taliani dû sèculu XIX. Verga fu lu megghiu scritturi verista, cu lu rumanzu I Malavoglia. Ntra li pueti ca usaru lu sicilianu, ci sù Bartolomeo Asmundo, Domenico Tempio e Ninu Martoglio. N'àutru scritturi veru mpurtanti fu Vitalianu Brancati ca scrivìu macari lu libru "Il bell'Antonio"; ntô 1960 lu riggista Mauro Bolognini fici un film supra sta storia cu Marcello Mastroianni e Claudia Cardinale. Chissa fu a primu pillìcula girata tutta a Catania unni si pò vìdiri la città com'era nti l'anni sissanta.

Catania è macari la patria di Vicenzu Bellini, auturi di La Norma e àutri cumpunimenti musicali. Li cantanti Franco Battiato, Carmen Consoli, Gianni Bella, Marcella Bella, Mario Venuti, Vincenzu Spampinato, Mariu Biondi, Gerardina Trovato, Umbertu Balsamo e I Beans (Pier Paolo Cristaldi, Carmelo Morgia, Pippo Panascì, Tony Ranno e lu novu ca trasìvu Alex Magrì) sù tutti catanisi. N'àutru granni dâ mùsica catanisi è Brigantony, ca è lu patri dâ mùsica pupulari doppu l'anni '70/'80. Appressu a iddu arrivaru Giuseppe Castiglia, li Brigantini e àutri novi gruppi: Sugarfree, Lautari e Archinue'. Lu gruppu musicali Uzeda nascìu macari iddu a Catania e addivinìu lu gruppu europeu cchiù mpurtanti dâ scena nnipinnenti a Seattle duranti la mità di l'anni nuvanta, cammora dui di li membri origginali dô gruppu nni fìciru n'àutru ca si chiama Bellini, macari iddu veru famusu ntô cuntinenti e 'n Amèrica macari, pi fàrici omaggiu ô granni cumpusituri catanisi.

È la cità a cchiù àuta dinzitati tiatraliSicilia. Diversi cumpagnìi tiatrali òpiranu, travàgghianu e si fannu canùsciri ntô cuntinenti.

Tradizzioni

La "vara" di Sant'Àita.

Catania è puru la patria di Sant'Àita, vissuta ntô sèculu III, assicutata dî rumani prima di l'Edittu di Custantinu e oi patrona dâ cità. Ogni annu, a frivaru è festa granni cu cirimoni, prucissioni e manifistazzioni vari.

La citati di Catania nun è carattirizzata sulu ppi la prisenza di l’Etna, ca la si vidi custantimenti di unni egghè cu lu sò granni conu, ca si nni senti sempri la cumunioni nta tutti li cosi: nte casi fatti cu la sò petra, nte strati fatti chî bàsuli di lava, nta costa uni lu mari addisegna scurturi nta li scogghi nìuri di petra lava.

Catania è macari la citati di la Santuzza, di Sant’Àita e a idda li catanisi ci fannu granni fistiggiamenti tutti l’anni dô 3 o 5 di frivaru, e chista è tra li cchiù pittureschi festi di l’Italia: pi tri jorna la citati si scorda tutti li cosi e tutti l’affanni e si cuncentra sulu pi la festa a Sant’Àituzza: î cannalori, àuti e granni ciri di lignu ntagghiati, ‘n prucissioni furianu pi tutti li strati e unni ci sparunu la muschittaria e ci fannu lu focu, si fèrmanu e appoi ci fannu l’annacata (ca è na speci d’abballata); pi tutta la citati si vìdunu assai divoti vistuti cu lu saccu jancu; si vìdunu cintinara di migghiara di cristiani ca vènunu di tutti î gnuni, tutta la citati veni addubbata a festa: luminara nta tutti li strati, tutti li chiesi venunu nciùrati, î nuciddara chî carrittini acculurati, î picciriddi chî palluncini, î granni cu l’abbiti novi, î carusi comu ègghè, cu ncùnatizzi e cu tutti puliti, î gilatara nta ogni chiazza; e appoi li fochi ô chianu e la vara di Sant’Aita ca veni purtata ‘n prucissioni pi la cità e, tra li spari e li fraguri di li fochi artificiali, tutti s’arricordunu ca idda, martirizzata nta la braci, vìgila sempri supra lu focu di la Muntagna.

Mmènzu a la fudda ca si mungi nta li strati e nta li chiazzi, i “citatini” tirannu lu curduni, guidanu la vara di Sant’Aita, e sunnu chiù assai di quattru mila tutti cu lu saccu jancu e ogni tantu, mmenzu a chisti, si senti na vuci forti ca grida citatini, tutti divoti tutti! e tutti arrispunnunu comu na sula vuci: "Viva Sant'Àita, viva Sant'Àita".

La parrata catanisa

Pi sapìrinni cchiossai, vidi puru la vuci Parrata catanisa.


La parrata catanisa si distingui nun sulu pi na ntunazzioni tìpica ca la fa arricanusciri e distinguiri tra àutri parrati dû sicilianu, ma pi paroli tìpichi comu annunca. Na variazzioni tipica dâ parrata catanisa arrispettu a àutri è ca la cunzunanti doppu na r veni radduppiata:

- “articulu” veni prununzatu “atticulu”

- “corda” veni prununzata “codda”

- “ carta” veni prununzata “catta”

Giamillaggi

Cosi di Catania

Viditi puru

Nta Commons s'attròvanu àutri mmàggini rilativi a Catania.