Vucali ncerti
Li vucali ncerti sunnu ddi vucali chi p'èssiri àtuni hannu pirdutu lu sò sonu pricisu e nn'hannu aquistatu unu ncertu.
P'asempiu: «purtàvanu» 'n cui lu sonu dâ «a» àtuna è viramenti ncertu, e si pò avvicinari lu sonu di na «u» o puru di na «i» («purtàvunu» o «purtàvinu)».
Stu finòminu nun è scanusciutu ô talianu, p'asempiu: mònacu e mònicu, ma ntô sicilianu è cchiù friquenti.
Camilleri racummanna accittari la forma cchiù vicina ô talianu pû sicilianu scrittu.
Formi
[cancia | cancia la surgenti]Li vucali ncerti ntô sicilianu si ponnu divìdiri ntra ssi catigurìi:
Rifirimenti
[cancia | cancia la surgenti]- Sarvaturi Camilleri, Vucabolario Italiano Siciliano (1998), Edizioni Greco.
- Storia dâ lingua siciliana
- Lingui siciliani prima dî nurmanni
- Brevi Grammàtica Siciliana
- Alfabbetu sicilianu
- Tiurìa dî soni di Pitrè
- Metafunìa
- Vucali mòbbili
- Vucali ncerti
- Ortografìa siciliana
- Lingua siciliana e lingua taliana
- Lingua suvradialittali
- Gruppu sicilianu
- Gallu-sìculu
- Arricanuscimentu dâ lingua siciliana
- Tàvula crunulòggica di scritti antichi 'n sicilianu
- Accademia Siciliana
- Vucabbulariu