Urbanu II

Artìculu n vitrina
Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.

Ottoni di Lagery, canusciutu sutta lu nomu di Urbanu II (1042 - 29 di giugnettu 1099) fu papa dû 1088 nzino â sò morti. Nasciutu nti na famigghia nobbili francisi a Lagery, vicinu Câtillon sur Marne, divintàu arciddiacunu di Reims quannu sutta la nfluenza di San Brunu, lassàu lu ncàricu e trasìu ntô cunvientu di Cluny, unni divintau priuri. Ntô 1078, lu papa Gregoriu VII lu cunvucàu in Italia e lu numinàu cardinali di Ostia.

Urbanu II nti na ncisioni dû XIV sèculu.

Ottoni fu unu dê cchiù mpurtanti e attivi sustenitura dê rifurmi griguriani, n particulari comu legatu in Germania ntô 1084, e fu tra li picca chi Gregoriu numinau comu pussibbili succissura. Desideriu, abbati di Monti Cassinu (chi pigghiau lu nomu di Vitturi III) vinni scigghiutu comu papa, ma doppu lu sò curtu papatu, Ottoni fu iligghiutu pi acclamazzioni ntô misi di marzu dû 1088 all'uccasioni di nu cunclavi chi si tenni a Terracina. La cità di Roma era a ddì tempi sutta lu putiri di l'antipapa Climenti III.

Iddu cuntinuau la pulitica di Gregoriu VII, mustrannu uremma na granni finizza diplomatica. Pi ottu misi non potti mettiri peri a Roma, pi la prisenza di l'antipapa. Lu sò seggiu ntâ stu piriudu fu a Troina, su invitu di Ruggeru di Autavilla. Na serî di sinodi chi si tìnniru a Roma, Amalfi, Beneventu e Troina lu appuggiarru ntê sò dichiarazzioni contru la simunìa, la nvistitura laica dû cleru, e la cuntinua opposizzioni a Enricu, Mpiraturi dû Sacru Romanu Mperiu.

Cruciati[cancia | cancia la surgenti]

Urbanu è canusciutu supratuttu pi aviri pruclamatu la prima cruciata. Ni parràu pi la prima vòta ô cunciliu di Piacenza, unni ntô 1095 Urbanu ricivitti lu mbasciaturi dû mpiraturi bizzantinu Alessiu I Comnenu chi dumannava aiutu contra li mussulmani. Fu riunutu nu cunciliu granni, cu participanti chi vìnniru di l'Italia, dâ Francia e di Burgogna. La participazzioni fu accussì auta chi lu ncontru s'appi a tèniri fòra dâ cità. ò cunciliu di Clermont, lu sirmuni di Urbanu fu efficaci, incitannu lu pòpulu francisi a livari la Terra Santa dê manu dê turchi.

La Francia, dissi, era già troppu pupulata e li terri di Canan eranu chini di latti e di meli. Urbanu dumannàu ê francisi di mettiri li sò spadi ô survizzu di Diu, e l'assimblea rispunnìu Diu lu vòli.

Urbanu II murìu lu 29 di giugnettu 1099, quattordici jiorna doppu li criciati pigghiarru Gerusalemmi nun arrivau a canuscenza dâ nutizzia.

Urbano II e la Sicilia[cancia | cancia la surgenti]

Lu prugramma di Urbanu di purtari lu sud Italia ntâ sfera d'influenza cattolica doppu ginirazzioni di cuntrollu bizzantinu ntâ tuttu lu sud Italia e di putiri arabbu in Sicilia appi nu successu cchiù duraturu. La sô azzioni in Sicilia fu na prova ginirali dâ prima cruciata, e pi sta causa s'appuggiau a Ruggeru di Autavilla, Gran Cunti di Sicilia. Ntô 1091 cu Notu, Ruggeru libbirau l'ultima cità arabba chi ancora risistìa, e ntô 1098 Urbanu dunau a Ruggeru la legazio apostolica, putiri straordinarî, risirvati nzinu allura sulu ô papa, e chi pirmisiru a Ruggeru e li suvrani di Sicilia chi li succidèttiru di organizzari li diòcisi e di numinari li vescuvi. Ntâ ricristianizzazioni dâ Sicilia s'àppiru a funnari diocisi novi cu lu cunfini e na girarchia ecclesiastica nova, doppu dû sèculi di duminazzioni mussulmana.

Pridicissuri: Papa Succissuri: [[Mmàggini:{{{Mmàggini}}}|30px]]
Vitturi III 1088 - 1099 Pasquali II I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
con
con con con
Vitturi III {{{data}}} Pasquali II

separatore

Riliggiuni
Ateismu - Agnosticismu - Monoteismu - Politeismu - Enoteismu - Panteismu - Animismu
Buddismu | Cunfucianismu | Cristianèsimu | Ebbraismu | Giainismu | Innuismu | Islam | Shintuismu | Tauismu | Zoruastrismu
Diu - testi sacri - cleru - eresia - mituluggia - lista di divinitati


Wikimedaglia
Wikimedaglia
Chista è na vuci nzirita nni l'artìculu n vitrina, zoè una dî mègghiu vuci criati dâ cumunità.
Fu arricanusciuta lu 11 di maiu 2009

S'hai traduciutu n'artìculu o hai criatu na vuci e riteni ca sia lu casu di fàrila canùsciri picchì è cumpreta n tuttu, signàlila. Naturalmenti, sunnu boni accittati suggirimenti e canciamenti chi mìgghiùranu lu travagghiu.

Signala na vuci          Archiviu         Talìa tutti l'articuli n vitrina