Lingui girmànichi

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Mappa dâ diffusioni dî lingui girmànici muderni. La linia russa sparti li lingui ntra li lingui punenti a li lingui sittintriunali

Li Lingui girmànichi sunnu nu gruppuo di linguie appartinenti â famigghia dî lingui innu-europei. Vennu parrati di pòpuli d'urìggini girmànica chi èranu stabbiluti ntô Europa sittintriunali appressu ê lìmiti dû Mperu Rumanu.

Li lingui girmàanichi cchiù diffusie sunnu lu tudiscu (Deutsch) e lu ngrisi (English). Àutri lingui di na certa mpurtanza sunnu l'ulannisi (het Nederlands), di cui è dirivatu l' Afrikaans e li Lingui scandinavi (suprattuttu danisi, norviggisi e svidisi). Cci sunnu circa 53 lingui girmànichi stimati dû SIL International. L'antinatu di tutti è lu protu-girmànicu.

Scrittura[cancia | cancia la surgenti]

L'antichi lingui girmànichi (apprussimativamenti ntô sèculu II a.C.) svilupparu un propiu alfabbetu dittu Alfabetu rùnicu, ma lu sò usu era limitatu. Li lingui girmànichi dù livanti, mmeci, usàvanu l'Alfabbetu gòticu sviluppatu dû viscovu Ulfilas pâ sò traduzzioni dâ Bibbia pi gòticu. 'N sèquitu, câ ntroducimentu dû Cristianèsimu preti e mònaci girmànici, chi parràvanu e liggìanu puru 'n latinu, ncuminzaru a scriviri li lingui girmànichi usannu l'Alfabbetu latinu anticchia mudificatu.

Taliati macari[cancia | cancia la surgenti]


Lijami di fora[cancia | cancia la surgenti]

(pi nglisi)