Mancinismu

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.

Lu mancinismu è l'usari la manu manca pi tuttu o pi arcuni cosi. Ntû munnu ci sunnu lu 7-10% di mancini (o mancusi o mancarusi) supra tutta la pupulazzioni. La festa nternazziunali dî mancini è lu 13 d'austu.

Storia[cancia | cancia la surgenti]

Li mancini pi tuttu lu mediuevu vinìanu curretti di pricitturi e chiddi chi nzignàvunu. Tuttavìa lu mancinu spadaccinu era assai richiestu (comu attaccanti) picchì lu destru nun era prontu a luttari cu un mancinu e poi picchì cu è chi attacca è svantaggiatu (si è destru) eccu picchì èrunu richiesti li mancini.

Cchiù tardu ntâ storia li mancini èranu curretti ancora cchiossai, picchì era sìntumu di schizofrinìa.

Sulu nta l'ùrtimi anni (1970) si capìu chi lu mancinu nun è nurmali ma è cchiù avvantaggiatu.

Avvantaggi[cancia | cancia la surgenti]

Li mancini hannu la particularità chi l'emisferu dâ dritta è scanciatu cu chiddu dâ manca, e stu scanciu nun è tutali ma parziali. Cù è mancinu è cchiù sviluppatu pi lòggica, raggiunamentu eccètira.

Svantaggi[cancia | cancia la surgenti]

Pi lu mancinu usari lu cuteddu, la fòrficia e àutri cosi particulari pò èssiri na picca scuraggianti: usari sti cosi fatti pi chiddi c'ùsanu la manu dritta risurta cumpricatu, eccu picchì ci sunnu putìi chi vìnnunu cosi pî mancini.

Cù era mancinu[cancia | cancia la surgenti]