Lingua etrusca

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
abbiccidariu St'artìculu è scrittu 'n sicilianu standard, si stai circannu l'artìculu scrittu 'n calabrisi di Riggiu Calabria (RC), vidi Lingua etrusca (artìculu 'n calabrisi).



L'etruscu fu na lingua parrata e scritta nta diversi zoni d'Italia e pricisamenti ntâ antica riggiuni d'Etruria (chidda chi oi è Toscana, Umbria uccidintali e Lazziu sittintriunali), ntâ chianura padana (chi oi è Lummardìa e Emilia-Rumagna, (aunni l'Etruschi foru cacciati dî Galli) e ntâ chianura campana, aunni foru appoi assurbiti dî Sanniti. Ma lu latinu sustituìu cumpretamenti l'Etruscu, lassannu sulu ducumenti e arcuni prèstiti linguìstici ntô latinu, e nòmura di cità, comu Volterra, Perugia e forsi puru Parma. Àutri asempi di palori etruschi sunnu: atrium, fullo, histrio, lanista, miles, mundus, populus, radius, subulo.

L'etruscu è carattirizzatu di na struttura grammaticali simprificata, dû caràttiri agglutinanti chi cunnividi cu lingui altàichi e uràlichi, dû casu ergativu, e dâ currispunnenza simàntica biunìvoca chi cunnividi cu àutri lingui comu chiddi ca fannu parti dû ceppu Ugru-Fìnnicu (Uràlichi).