Amuri

Lu cori, sìmmulu d'amuri

Pierre Auguste Cot (1873)

L' amuri è nu granni sintimentu 'n capu àutri pirsuni, uggetti o armali. Secunnu la ntinzità e l'uggettu dû sintimentu, si vèninu a spàrtiri:

• amuri di amici o amicizzia
• amuri figghiali, matrali o qualisiasi ca veni datu a mèmmiri dâ stissa famigghia
• amuri a bbèri cosi, lochi, armali...
• amuri supra nu pinzeru, n'idea, ca veni innicatu tràmiti lu suffissu grecu filia
• amuri di coppia

L'amuri di coppia è chiddu cchiù putenti, cumprenni dintra a iddu l'estimazzioni, lu rapportu sissuali e àutri sintimenti. È unu dê cchiù granni timàtichi dâ littiratura. St'amuri si carattirizza nti:

• amuri platònicu o idializzanti
• amuri curtisi, propiu dû Mediuevu
• amuri rumànticu
• amuri passiunali
• amuri cuniugali, ca è tìpicu dû prutistantèsimu spiciarmenti

Li sìmmuli cchiù addupirati pi rapprisintari st'amuri sunnu lu cori, lu diu Eros-Cupidu e l'aneddu. Lu nnamuramentu e la siduzzioni sunnu li parti cuminzanti di l'amuri di coppia, chisti sunnu liati chimicamenti ê ferumoni.

Modi di diri

• Amuri nun senti cunzigghi.
• Amuri, tussi e fumu nun si ponnu tèniri cilati. (Sti cosi nun si ponnu tèniri ammucciati)