J

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
L'alfabbetu
Aa Bb Cc Dd
Ee Ff Gg Hh Ii Jj
Ll Mm Nn Oo Pp
Qq Rr Ss Tt Uu Vv
Zz (Kk Ww Xx Yy)

La J (chiamata jòta n sicilianu) è la dècima littra di l'alfabbetu sicilianu.

Quannu e' ntravucàlicu veni cunziddiratu comu na vucali e si pò scrìviri macari comu na i sèmprici. P'asempiu: vaju e vaiu, maju e maiu.

Nni l'àutri casi e' sempri cununzanti e nn'havi tri soni diversi:

  1. sona comu [j] cunzunanti quannu sequi na palora nun accintata, p'asempiu: quattru jorna sona quattru [j]orna;
  2. sona comu ggh quannu sequi na palora funiticamenti accintata o nu monusìllabbau chi havi pirdutu quarchi cunzunanti rispettu ô currispunnenti latinu; p'asempiu: tri jorna sona tri gghiorna;
  3. sona gn quannu sequi un, san, don; p'asempiu: 'n jorna sona n-gnornu, san Jabicu sona san Gnabicu, don Jabicu sona don Gnabicu.[1]

Rifirimenti[cancia | cancia la surgenti]

  1. Camilleri, Salvatore (1998) Vocabolario Italiano Siciliano, Edizioni Greco, Catania.