Simmulismu
Lu Simmulismu è nu muvimentu artìsticu ca si sviluppa n Francia ntô 1800 e ca si manifesta ntâ littiratura, ntî l'arti fijurativi e ntâ mùsica.
Carattiristichi
[cancia | cancia lu còdici]
L'artisti simmulisti s'arrassanu sempri di chiù dâ rialitati, p'asprìmiri la propia ntiriuritati partennu, naturalmenti, dî suggistioni ca vennu dû munnu riali.
Chisti trasfùrmanu la rialitati utilizzannu n modu "simmolicu" li lìnî, li furmi e li culura, n modu di manifistari li propî emuzzioni.
Tuttavìa, st'artisti nun si ponnu cunzidirari veri e propi simmulisti, picchì pàrtunu sempri di l'ussirvazioni di l'omu e di la natura. Lu simmulismu s'esprimi suprattuttu ntâ currenti littirària, nasciuta n Francia ntô 1885 circa. Di stu muvimentu littiràriu, ca ispira l'evasiuni di l'aspetti matiriàli dâ rialitati, p'arricamparisi nnû munnu raffinatu, fattu di sonna, di fantasìa e di mmagginazzioni, fannu parti scrittura comu Charles Baudelaire, Paul Verlaine e Stephane Mallarmé.
Pittura
[cancia | cancia lu còdici]Lu simmulismu nfluenza prestu videmma l'arti. Li pittura simmulisti s'uppònunu a lu Rialismu e a lu Mprissiunismu e buscanu na sìntisi ntra lu visìbbili e lu nvisìbbili.
Arnold Böcklin rapprisenta chiddu ca di scantusu esisti sutta la supirfici dû munnu riali dâ sò menti.
Macari Pierre Puvis de Chavannes, ntâ sò visiuni mmagginària, arricùpira lu munnu classichiggianti, ritrattu nta l'atmusfera dû sognu unni lu spàzziu nun rispitta li rèuli dâ pruspittiva. Gustave Moreau busca mmeci di dunari cchiù furma a la pròpia mmagginazzioni, cu suggetti lijàti a la mituluggìa antica e a la Bibbia.
Ma l'artista cchiù mpurtanti dû Simmulismu è Odilon Redon. Pi iddu la pittura nun è àutru ca la visualizzazzioni dû ncosciu, ntonzi la diminzioni cchiù prufunna di l'ànimu umanu.
Mùsica
[cancia | cancia lu còdici]Videmma nta lu campu musicali si sviluppa lu Simmulismu, speci ntî li cumpunimenti di Richard Wagner. Sta nova mùsica è cuntraddistinta di na mòrbida e dissimulata sinsualitati ca ntî sò noti pari cùgghiri li ràdichi di l'èssiri. A postu dû melodramma, cc'è lu cantu diclamatu e l'urchestra addivinta la cosa cchiù mpurtanti.
