Li ciuri dô mali

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
La prima edizzioni di Li ciuri dû mali, chî noti dô autori.

Li ciuri dô mali (Les fleurs du Mal) è lu nomu d'un òpira poètica francisi di Charles Baudelaire, pubblicata ntô 1857.

Esempiu di puisìa[cancia | cancia la surgenti]

L’albatros ('n francisi)


Souvent, pour s’amuser, les hommes d’équipage

Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,

Qui suivent, indolents compagnons de voyage,

Le navire glissant sur les gouffres amers.


À peine les ont-ils déposés sur les planches,

Que ces rois de l’azur, maladroits et honteux,

Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches

Comme des avirons traîner à côté d’eux.


Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule!

Lui, naguère si beau, qu’il est comique et laid!

L’un agace son bec avec un brûle-gueule,

L’autre mime, en boitant, l’infirme qui volait!


Le Poëte est semblable au prince des nuées

Qui hante la tempête et se rit de l’archer;

Exilé sur le sol au milieu des huées,

Ses ailes de géant l’empêchent de marcher.


L'àlbatru ('n sicilianu)


Spissu, pi divèrtirisi, li equipaggî

Arrìstanu li àlbatri, granni aceddi marini,

C'assicùtanu, pigri cumpari di viaggiu,

Lu vascellu chi sciamprìa supra li amari abissi.


E ura li lassaru supra lu ponti,

Ca chissi reghî dû azzurru, nvàlidi e suggittusi,

Abbannùnanu malinconicamenti li granni ali bianchi

Comu remi a latu di iddi.


Chissu alatu viaggiaturi, com'è accurtigghiaratu e liggeru!

Iddu, apprima accussì beddu, com'è còmicu e bruttu!

Quarchidunu cci stuzzichìa lu beccu câ pipa,

N'autru faci lu versu, claudicannu, ô zoppu chi vulava!


Lu pueta è comu lu prìncipi dê nùvuli

Ca abbituatu â timpesta ridi di l'arceri:

Distirratu 'n terra tra li burracchiati,

Pi li sò ali di giganti, nun poti caminari.

Lijàmi di fora[cancia | cancia la surgenti]