Bokmål
Lu Bokmål (Lingua dû libbru), prima dû 1929 chiamatu riksmål (Lingua dû regnu) è la cchiù diffusa dî dui furmi scriuti norviggisi. Lu bokmål è utilizzatu di circa lu 90% dâ pupulazzioni norviggisi, e è la furma cchiù nzignata ê studenti furasteri. Lu bokmål è basatu principarmenti suprâ lingua danisi scriuta e supra li dialetti norviggisi orientali, spiciarmenti li varianti burghisi parrati a Oslu. L'ortugrafìa bokmål è usata principarmenti di chidde pupulazzioni ca parrannu li dialetti ca sinteru di cchiù la nfluenza dû danisi e du vasciu-tudiscu. N cuntrappusizzioni, li dialetti occidintali, ùsanu lu Nynorsk c'arrispècchia di cchiù li furmi tradizziunali norviggisi.
Nè lu bokmål nè lu nynorsk sunnu veri e propri lingui. Sunnu simpricimenti furmi scriuti diversi dâ lingua norviggisi. Picca sunnu chiddi ca pàrranu littiralmenti chiste lingui, ma arcuni dialetti s'assumìgghianu di cchiù ô bokmål o a lu nynorsk.
Grammàtica
[cancia | cancia lu còdici]Nzèmmula cu àutri lingui scandìnavi, lu bokmål è una dî rari lingui indoeuropei ca nun còniuga li verbi secunnu la pirsuna e lu nùmmaru. Li sustantivi ponnu èssiri di tri gèniri: masculinu, fimmininu e nèutru. Però, comu ntâ lingua danisi, tutti li palori fimminini ponnu èssiri usati comu masculini. Nta chistu casu si parra di gèniri cumuni. Un elimentu distintivu dî lingui scandìnavi è l'artìculu postpostu: l'artìculu è agghiuntu comu suffissu ô sustantivu, comu ntê dui asempi siquenti.
| Gèniri | Artìculu ditirminativu |
Artìculu nditirminativu |
Artìculu nditirminativu (cu aggittivu) |
| bil (àuto) | bilen | en bil | den store bilen |
| hus (casa) | huset | et hus | det store huset |
Culligamentu nternu
[cancia | cancia lu còdici]
Rifirimenti: il Bokmål in italiano