Abbannunu (jussu)
L'abbannunu è un tèrmini dû jussu chi signalija a pèrdita di prupità d'un beni, di nnividui e situazzioni, chi prima unu s'avìa pigghiatu 'n càrricu.
Jussu
[cancia | cancia la surgenti]Ntô drittu, l'abbannunu è puru lu casu giurìdicu cuntrattuali pi lu quali, l'assicuratu dichiara di trasfiriri a l'assicuratura la pruprità dû beni distrudutu o pirdutu n cursu di viaggiu. Tali dichiarazzioni pò arrifirìrisi â merci, â navi, ecc e ìnnica na manera di pèrdiri la prupitati di beni, pirsuni e situazzioni.
Li rumani canuscìanu sta istituzzioni cû nomu di derelictio: era pussìbbili dirilinquiri la prupitati di nu res mancipi (funni, schiavi, armali, ecc.) o macari di nu res nec mancipi (beni mmòbbili o mòbbili).
Ntâ liggi clàssica, la derelictio nun era cunzidirata comu na transazzioni ma comu nu sulu fattu umanu, l'abbannunu dâ res, ca avìa a èssiri svoltu cu l'animus derelinquendi (vuluntà d'abbannunari). Sulu ‘n chista manera si virificàu l'effettu dâ perdita dû pussessu.