Lingua dî Signa Taliana

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Alfabetu manuali di la Lingua du Signi Taliana

La lingua dî signa taliana[1] ('n talianu Lingua dei Segni Italiana; in acrunimu LIS) è na cumunicazzioni nun virbali. Fatta sulamenti di mani, curpu, espressiuni facciali, muvumentu di lu curpu. E' assai usata da la Cumunitati Surda 'n Talia (3.525.000[2]), San Marinu (1.460[3]), Svizzira (426.800[4]), ma macari da nun surdi. Da nun cunfundiri ccu gesti siciliani.

Storia[cancia | cancia la surgenti]

Lu patri di la LIS fu don Ottavio Assarotti, cca inventu la Lingua di Signa Ginuvisi (LSG), nte 1854.

Ntê lu XX seculu, 1980 circa, la LIS fu finarminti studiata ed assai usata e diffusa ntô monno. In Talia si cumincia a cunsiderarru cumu na lingua arricunuscita, ma nun ufficiali. Ntê 2008 lu Sinatu di la Ripubbrica Taliana appruvu na disignu di liggi S.831[5], ppi pui passari a la Càmmira dê Diputati cca lu disignu di liggi C.4207[6].

Noti[cancia | cancia la surgenti]

  1. ENS: lingua dû signi taliana
  2. Deaf Population in Italy
  3. Deaf Population in San Marino
  4. Deaf Population in Switzerland
  5. Sinatu di la Ripubbrica Taliana: Arricuniscimentu di la Lingua dû Signi Taliana - S.831
  6. Camira dû Diputati: Prupusta di liggi C. 4207

Talìa puru[cancia | cancia la surgenti]