San Jàbbucu di Catania

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
(Rinnirizzata di Sant'Jacupu di Catania)
Tavula bizantina di San Jabbucu

Jàbbucu ( ? - Catania, mortu tra lu 740 e lu 772) è un Santu viniratu da Cresia Cattolica e Ortudossa.

Aggiuggrafìa[cancia | cancia la surgenti]

Di quannu era picciutteddu si vosi fari monacu studita no Munasteriu di Alessandria na riva asiatica dû Bosfuru. Cunnucìu na vita rigurusa, china di dijuni, prijeri e murtificazioni. Canuscituri prufunnu di Sacri Scritturi, fu fattu viscuvu di Catania. Duranti lu regnu dû ‘Mpiraturi Custantinu V Copronimu (741-775) ô tempu di l’Iconuclasti (chiddi ca nun vulianu ca si vinirassuru li fiùri di Santi), fu buffuniatu, esiliatu, misu ‘n prigiuni, vastuniatu, privatu di pani e acqua e ammazzatu mentri facìa la so priera a Diu. Secunnu lu storicu catanisi Vincenzu Clarenza la morti di Sant'Jacupu si situa ntô 740, ma secunnu Amari, la sò morti si pò situari ô 772.

Lu cultu[cancia | cancia la surgenti]

La Festa è lu 21 di marzu. Fu fattu Patronu da Citati di Catania nò 1632. Na statua di marmuru di san Jabbucu è nò Chianu da Cattidrali di Catania.

Bibbriugrafìa[cancia | cancia la surgenti]

  • (ntô ngrisi) Menologion [saintjohnwonderworker.org]
  • Micheli Amari, Storia dei musulmani di Sicilia, 1854.
  • Vincenzu Curdaru Clarenza, Osservazioni sopra la storia di Catania cavate dalla storia generale di Sicilia, 1855.