Abbainu
N'abbainu è na struttura pruvvista di finestra, graputa ntê tetti nurmali a fàudi nclinati pi dari luci e aria ê dammusi (nta tanti casi macari pi pirmèttiri la nisciuta ntô tettu) e di fàudi nichi ca lìjanu la finestra câ fàuda dû tettu principali.
Palora dirivata dû ginuisi abbaèn (lastra d'ardesia), ca pari significassi abbaticchiu (zoè abbati giùvini). Li lastri d'ardesia ca cummigghiàvanu l'abbaini èranu dû stissu culuri griggiu dâ tònaca dî l'abbati giùvini.
Elementu carattirìsticu di l'architittura nòrdica, l'abbainu addiventa parti dâ facciata di l'edificiu.
Assai usatu dî custruttura gòtici, l'architetti francisi F. Mansard e J.-H. Mansard, lu svilupparu sutta furmi novi secunnu lu tipu dittu appuntu manzarda.
Ntê riggiuni miridiunali, unni lu suttatettu ci havi diminzioni limmitati, l'abbainu arresta sulu un pràtticu mudestu e particulari dâ cupirtura a tettu.
Drittu
[cancia | cancia lu còdici]Lu prupitariu d'un lucali suttatettu, secunnu la giurisprudenza pò grapiri n'abbainu cû fini di dari luci e aria ô lucali stissu, pirtantu l’òpira havi a èssiri custruiuta a règula d’arti e nun havi a prigiudicari la funzioni di cupirtura dû tettu.