Eràclitu

Eraclitu.

Eràclitu d'Efesu (Grecu anticu: Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος — Hērákleitos ho Ephésios); (ca. 535–475 d.C.) fu nu filòsufu prisucràticu grecu, d'Efesu Ionia, chi s'attruvava allatu â costa d'Asia Minuri.

Eràclitu veni canusciutu pâ sò duttrina ca lu canciari è ô centru di l'universu, e ca lu Logos rapprisenta l'òrdini pidamintali di tuttu.