Grutti saracini

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.

Cu lu termini grutti saracini si ìnnica nu locu unni sunnu prisenti grutti, pi lu cchiossai di èbbica sicana, ca pi tradizzioni, e doppu la ricunquista nurmanna vènunu chiamati quarchi vota grutti saracini, puru si strittamenti parrannu nun sunnu di urìggini saracina. N Sicilia, li grutti di èbbica sicana vicinu a Sutera, vènun u chiamati grutti saracini. Si ni trovanu puru vicinu Riesi muntuvati appuntu comu grutti saracini. Nun tutti li grutti di èbbica sicana (pi esempiu né a cava r'IspicaPantalica) sunnu pirò muntuvati di sta manera.

Lu termini saracinu data di l'epuca di la campagna Nurmanna ppì dentificari li furtificazioni arabi nnì li territori cunquistati.

La Grutta jè segnu storicu di la civiltà rupestri, nà archiologia pluri-millenari. Li chiú nuti sunu citati nnì l’archeolugia Minoicu-aramaiaca di l’isula di Crita. Nnì la civilizzazioni Ctonia siciliana, li grutti jerano locu di cultu, di votu e di vinerazioni a la dea Dimetra (secunnu certi ligenni uriginaria di lu Lagu di Pergusa), dea di la terra e di l'arricotu (furmentu), di la firtilità e di la pruvvidenza.

Nnì l’antichitá lu primu furmintu di l’Europa Miditerranea vinni siminatu nSicilia, e Demetra jera la prutettrici.

Certi grutti cunservanu uggetti e tracci d'ex-voti, pirchi jeranu meta di pilligrinaggiu: esimpiu lu mitu di Dimetra nni li "Misteri Eusini".

Rifirimenti[cancia | cancia la surgenti]