A

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
L'alfabbetu
Aa Bb Cc Dd
Ee Ff Gg Hh Ii Jj
Ll Mm Nn Oo Pp
Qq Rr Ss Tt Uu Vv
Zz (Kk Ww Xx Yy)

A è na vucali e la prima littra di l'alfabbetu sicilianu, comu la maiuranza di l'alfabbeti dirivati di chiddu finiciu.
Alpha rapprisenta la littra A nta l'alfabbetu funèticu NATO.

Li Simiti chiamàvanu la sò prima littra alpha, alphu o puru aleph (ph ca nun si prununzava comu la f ma comu la p). Sta prima littra nun era na vucali ma na cunsunanti. L'antichi greci usaru cchiù tardu lu stissu sìmmulu, chiamànnulu alpha (appoi prununziatu alfa, senza nuddu significatu 'n grecu).

sìmmulu egittu aleph finicia alpha greca A etrusca A rumana
Egyptian hieroglyphic ox head Phoenician aleph Greek alpha Etruscan A Roman A

Artìculu[cancia | cancia la surgenti]

A veni usata comu l'artìculu ditirminatu fimminili, zoè la virsioni accurzata di la.

Pronomu[cancia | cancia la surgenti]

A veni usata comu prunomu fimminiili uggitivu, la furma accurzata di la.

Pripusizzioni[cancia | cancia la surgenti]

A veni usata comu na pripusizzioni di locu, p'asempiu: pòrtalu a iddu. Assimigghia a l'usu di talianu "a", francisi "à" e ngrisi "at".

Àutri usi[cancia | cancia la surgenti]

A veni usata nnâ siquenza: aviri a + nfinitu chi difinisci lu futuru di nicissitati.[1]

La «a» avi l'effettu di radduppiari la cunzunanti ô principiu dâ siquenti palora.[2]

Rifirimenti[cancia | cancia la surgenti]

  1. Milanesi, Luiggi (2014) Dizionario Etimologico della Lingua Siciliana, Mnamon
  2. Milanesi, Luiggi (2014) Dizionario Etimologico della Lingua Siciliana, Mnamon