"Cicuta" : Diffirenzi ntrê virsioni
n Canciu narrè di 93.58.223.160 cu l'ùrtima virsioni di Gmelfi. |
|||
Riga 24: | Riga 24: | ||
== Tussucità == |
== Tussucità == |
||
⚫ | Tutta la chianta è assai vilinusa e pò purtari a mòriri. Chistu è duvutu â prisenza di cinqu diversi [[arcalòidi]]: la [[cuniina]], la [[cunidrina]], la [[pseuducunidrina]], la [[mitilcunicina]] e la [[cuniciina]]. La cuniina - na [[neurutussina]] - è l'arcalòidi cchiù attivu e aggisci a liveddu dê [[sinapsi]] neurumusculari. La chianta è tòssica sia pi l'armali ca pi l'omu, pi stu mutivu chista veni lassata pèrdiri di l'[[erbìvuri]]. La dosi litali pôn [[cavaddu]] è di quasi 2 chila di fògghi, mentri picca cchiù assai di menzu chilu è sufficienti pi na [[vacca]]. La dosi litali pi na [[pècura]] è a bbêri li 200 grammi. Li [[aceddi]] ginirarmenti ni sunnu immuni. |
||
Tutta la chianta è assai vilinusa e pò purtari all'erezione |
|||
⚫ | . Chistu è duvutu â prisenza di cinqu diversi [[arcalòidi]]: la [[cuniina]], la [[cunidrina]], la [[pseuducunidrina]], la [[mitilcunicina]] e la [[cuniciina]]. La cuniina - na [[neurutussina]] - è l'arcalòidi cchiù attivu e aggisci a liveddu dê [[sinapsi]] neurumusculari. La chianta è tòssica sia pi l'armali ca pi l'omu, pi stu mutivu chista veni lassata pèrdiri di l'[[erbìvuri]]. La dosi litali pôn [[cavaddu]] è di quasi 2 chila di fògghi, mentri picca cchiù assai di menzu chilu è sufficienti pi na [[vacca]]. La dosi litali pi na [[pècura]] è a bbêri li 200 grammi. Li [[aceddi]] ginirarmenti ni sunnu immuni. |
||
Lu vilenu aggisci macari nnirittamenti, zoè pò purtari a l'avvilinamentu macari doppu ca veni manciatu nu armali ca si n'avìa cibbatu. |
Lu vilenu aggisci macari nnirittamenti, zoè pò purtari a l'avvilinamentu macari doppu ca veni manciatu nu armali ca si n'avìa cibbatu. |
Virsioni dû 15:22, 28 maiu 2012
Cicùta | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Classificazzioni scintìfica | ||||||||||||
|
La Cicuta è na chianta dâ famigghia di l'Apiaceae ca cumprenni tri speci:
- La cicuta maggiuri (Conium maculatum) è la speci di cicuta cchiù spargiuta, urigginaria di l'Europa, passanta ntâ storia comu ligginnaria bivinda ca avvilinau a Sòcrati.
- La cicuta minuri (Aethusa cynapium), diciuta macari fàusu puddisinu pâ sò sumigghianza a sta chianta. Veni addupirata, uppurtanatamenti diluita, nti l'omeopatìa pi li bruciuri dû stòmmicu.
- La cicuta di l'acqua (Cicuta virosa) criscia ô quantu di acquitrini, ma è assai rara d'attruvari.
Carattirìstichi fìsichi
Li cicuti sunnu chianti erbàcii e biinnali, cu na ràdica carnusa di culuri jancu. Lu fustu pò pigghiari li 1-2 metri. Li fogghi di sutta sunnu assai granni e spartuti nti nu mpurtanti nùmmiru 'n fugghiulini chê bordi dintati. La chianta crisci ntra aprili e austu; li ciura sunnu nichiceddi.
Tussucità
Tutta la chianta è assai vilinusa e pò purtari a mòriri. Chistu è duvutu â prisenza di cinqu diversi arcalòidi: la cuniina, la cunidrina, la pseuducunidrina, la mitilcunicina e la cuniciina. La cuniina - na neurutussina - è l'arcalòidi cchiù attivu e aggisci a liveddu dê sinapsi neurumusculari. La chianta è tòssica sia pi l'armali ca pi l'omu, pi stu mutivu chista veni lassata pèrdiri di l'erbìvuri. La dosi litali pôn cavaddu è di quasi 2 chila di fògghi, mentri picca cchiù assai di menzu chilu è sufficienti pi na vacca. La dosi litali pi na pècura è a bbêri li 200 grammi. Li aceddi ginirarmenti ni sunnu immuni.
Lu vilenu aggisci macari nnirittamenti, zoè pò purtari a l'avvilinamentu macari doppu ca veni manciatu nu armali ca si n'avìa cibbatu.