"Sant'Annibali Maria Di Francia" : Diffirenzi ntrê virsioni
Nuddu riassuntu dû canciamentu |
Nuddu riassuntu dû canciamentu |
||
Riga 1: | Riga 1: | ||
'''Annibali Maria Di Francia''' ( |
'''Annibali Maria Di Francia''' ([[Missina]] [[5 di giugnettu]] [[1851]] - [[Missina]] [[1 di giugnu]] [[1927]]) è un Santu parrinu talianu. |
||
⚫ | Terzu fighu di famigha nobili missinisi, quannu era picciriddu riciviu |
||
==Biografìa== |
|||
⚫ | no Quartieri Avignuni di Missina, unni c’eranu puvureddi e orfani e cu pirmissu du Viscuvu si stabiliu ddà. Ebbi tanti ‘ncumprinsioni, ma vuleva purtari ‘nsemmula |
||
⚫ | Terzu fighu di famigha nobili missinisi, quannu era picciriddu riciviu lu pirmissu ecceziunali di riciviri la Comunioni ogni jornu e davanti o Sacramentu espostu capiu a nicissitati di priari sempri ''pi mannari opirai na Messi du Signuri'', vali a diri pi vocazioni sacirdutali e riliggiusi. Fu urdinatu parrinu lu [[16 di marzu]] [[1878]]. |
||
⚫ | |||
⚫ | Quarchi misi prima avia ‘ncuntratu un orbu ca dumannava la limosina no Quartieri Avignuni di Missina, unni c’eranu puvureddi e orfani e cu pirmissu du Viscuvu si stabiliu ddà. Ebbi tanti ‘ncumprinsioni, ma vuleva purtari ‘nsemmula la Palora di Diu e l’aiutu pî puvureddi. Cuminciò a funnari orfanotrofi, ca chiamò antoniani picchi li misi sutta la prutizioni di [[S. Antoniu di Padova]]. Dà uffriu ê picciotti na casa, un rifugiu, un travagghiu, una educazioni. |
||
Rugaziunisti, ca ebbiru comu quartu votu chiddu di prijari pi vucazioni. |
|||
⚫ | |||
Pi rializzari i so ideali scrissi o Papa, e viscuvi e parrini e iniziò puru a |
|||
scriviri nò giurnali piriodicu |
Pi rializzari li so ideali scrissi o [[Papa]], ê viscuvi ê parrini e iniziò puru a scriviri nò giurnali piriodicu “Diu e lu Prossimu “. |
||
Pi l’amuri ca avia pi vocazioni l’Arciviscuvu di Missina c’affidò |
Pi l’amuri ca avia pi vocazioni l’Arciviscuvu di Missina c’affidò li picciotti ca si vulevanu fari parrini. Quannu muriu li Missinisi dissiru ca “Avia murutu un Santu" |
||
e vosiru ca fussi sippillutu na Cresia di Sant’Antoniu di Paduva. |
e vosiru ca fussi sippillutu na Cresia di Sant’Antoniu di Paduva. |
||
Li so dui Cungrigazioni su diffusi na tuttu lu munnu, spiciarmenti pî picciotti surdi, li ragazzi-matri, la furmazioni prufessiunali. |
|||
⚫ | |||
i ragazzi-matri, a furmazioni prufessiunali. |
|||
⚫ | |||
[[Catigurìa:Santi|Annibbali Maria di Francia]] |
|||
[[Catigurìa:Biografìi|Annibbali Maria di Francia]] |
|||
[[it:Annibale Maria di Francia]] |
Virsioni dû 17:58, 14 giu 2009
Annibali Maria Di Francia (Missina 5 di giugnettu 1851 - Missina 1 di giugnu 1927) è un Santu parrinu talianu.
Biografìa
Terzu fighu di famigha nobili missinisi, quannu era picciriddu riciviu lu pirmissu ecceziunali di riciviri la Comunioni ogni jornu e davanti o Sacramentu espostu capiu a nicissitati di priari sempri pi mannari opirai na Messi du Signuri, vali a diri pi vocazioni sacirdutali e riliggiusi. Fu urdinatu parrinu lu 16 di marzu 1878. Quarchi misi prima avia ‘ncuntratu un orbu ca dumannava la limosina no Quartieri Avignuni di Missina, unni c’eranu puvureddi e orfani e cu pirmissu du Viscuvu si stabiliu ddà. Ebbi tanti ‘ncumprinsioni, ma vuleva purtari ‘nsemmula la Palora di Diu e l’aiutu pî puvureddi. Cuminciò a funnari orfanotrofi, ca chiamò antoniani picchi li misi sutta la prutizioni di S. Antoniu di Padova. Dà uffriu ê picciotti na casa, un rifugiu, un travagghiu, una educazioni. Funnò puru dui Famigghi Riligiusi: ntô 1887 li “ Fighi du Divinu Zelu ” e ntô 1897 li Rugaziunisti, ca ebbiru comu quartu votu chiddu di prijari pi vucazioni. Pi rializzari li so ideali scrissi o Papa, ê viscuvi ê parrini e iniziò puru a scriviri nò giurnali piriodicu “Diu e lu Prossimu “. Pi l’amuri ca avia pi vocazioni l’Arciviscuvu di Missina c’affidò li picciotti ca si vulevanu fari parrini. Quannu muriu li Missinisi dissiru ca “Avia murutu un Santu" e vosiru ca fussi sippillutu na Cresia di Sant’Antoniu di Paduva. Li so dui Cungrigazioni su diffusi na tuttu lu munnu, spiciarmenti pî picciotti surdi, li ragazzi-matri, la furmazioni prufessiunali. Fu biatificatu dû Papa Giuvanni Paulu II lu 7 di uttùviru 1990 e fattu Santu lu 16 di maiu 2004.