Santa Zita

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Santa Zita na fiuredda pupulari

Zita (Cita) ( Munsagrati, pruvincia di Lucca, 1218 - Lucca 27 di aprili 1278) è na Santa vinirata da Cresia Cattolica.

Aggiografìa[cancia | cancia la surgenti]

Sò patri e sò matri si chiamavano Giuvanni e Bonissima. Avìa na soru di nomi Margherita ca si fici monaca cistercensi. Ci fu misu nomi Zita ( Cita è na furma pupulari ), ca significa “virgini“. A dudici anni cuminciò a pristari sirviziu comu cammarèra na Famigha Fatinelli e vi stetti pi cinquant’anni. La so vita fu tutta travagghiu e prijera: era sempri umili, aiutava li puvureddi e li viduvi; ci dava lu pani pi manciari e cunfortu spirituali. Facìa pilligrinaggi e ogni jornu c’era cocchi cosa misa di latu pi tutti li bisugnusi: li robbi, li favi, l’acqua dû puzzu. Ebbi pi chistu l’apparizioni da Madonna e di l’Ancili. Famusu è l’episodiu quannu lu so patrunu dumannò a Zita chi cosa purtassi nò falaru. Rispunnìu: “Rosi e ciuri “. U grapìu e caderu ‘n terra tantissimi ciuri di tutti li tipi. Murìu lu 27 aprili 1278. Doppu unnici anni lu Viscuvu Paganellu pirmisi ca si vinirassi comu Santa. Lu cultu fu appruvatu dû Papa Nnuccenzu XII lu 5 settemmiri 1696. E’ Patruna di Lucca e cumpatruna di Pontremuli. Piu XIII l’11 marzu 1956 la dichiarò patruna di tutti li lavuratrici dumestichi. Pi ricurdari la Santa li Citatini di Lucca nô misi di aprili fannu lu mircatu di ciuri.

Riliquii[cancia | cancia la surgenti]

Lu corpu, sanu sanu, è na Basilica di San Fredianu di Lucca dintra un’urna d’argentu chî cristalli.

Liami:www.parrocchie.it/genova/.../santa_zita.htm