San Filippu Neri

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
(Rinnirizzata di San Fulippu Neri)
Tila di San Fulippu Neri di Guidu Reni Chiesa Nova Roma

Filippu Neri (Firenzi, 21 di giugnettu 1515 - Roma, 26 di maiu 1595) è un Santu talianu viniratu da Cresia Cattolica.

Aggiografìa[cancia | cancia la surgenti]

Fighu dû nutaru Neri e di Lucrezia di Muscianu. Fu vattiatu l’indumani no Battisteriu fiurintinu. Di picciriddu fu chiamatu “Pippu buonu“. Li Patri Duminicani dû Cummentu di San Marcu ci dettiru la istruzioni riligiusa. A diciott’anni ju a San Germanu (oj Munti Cassinu) ni sò ziu, unni cominciò a fari lu mircanti. Nò 1534 ju a Roma nâ casa dû capu da Dugana Galeottu Caccia. Friquintò li lizioni di filusufia e tiuluggia nê Padri Agostiniani e all’Univirsità dâ Sapienza; era pî sò tempi un spiritu novu: ci piacìanu li Cresi sulitari, li Catacummi, li piazzi e li viculi da Capitali. Ntô 1544 dintra ê Catacummi di San Bastianu si ritirò in prijera e lu Spiritu Santu di Diu ci canciò lu cori, cu un focu ardenti ntô pettu e dû costuli allaricati. Facìa la carità ê puvureddi, java ntê Spitali e si cunfissava cu Patri Pirsianu Rosa, ca ci dissi di farisi parrinu.

Pi assistiri li malati funnò un Spitali nicu; pi pilligrini a Roma a Cunfraternita dâ Trinità; pi malati di menti, ca eranu abbannunati ne strati, lu Stitutu di Santa Maria dâ Pietà. Lu 23 di maiu 1551 Misser Fulippu Neri fu ordinatu dû Vicariu di Roma. Ju a stari na Casa di San Girolamu e cunfissava, dicia Missa, ‘ncuntrava picciriddi, picciotti, vecchi, puvureddi, ricchi, titulati, parrini e cardinali: pi tutti avia na bona parola. Ci piacia assai la musica e lu cantu. Accussì, araciu araciu, nasciu la Cungrigazioni di l’Oratoriu, vali a diri chiddi chi prianu, ma puri chiddi ca ascutanu la Parola di Diu, la Vita dî Santi e criscennu na fidi e na cultura, cantanu la gioia di essiri cristiani. Cu autri parrini ju a stari na Cresia dî Fiurentini: San Giuvanni Battista. Ntô 1575 lu Papa Grigoriu XIII desi a Fulippu la Cresia di S. Maria dâ Valli nica. Ci ju pi ubbidienza, cu picca Reguli, cu simplicità, pi fari apostolatu, spiciarmenti chî picciotti. Si ‘nvintò la Visita ê Setti Cresi e sunannu, manciannu, priannu e caminannu pi Roma purtò tantissima genti a viviri secunnu lu Vangelu. Lu chiamaru Lu Santu dâ Gioia e l’Apostulu di Roma . Muriu a ottant’anni , lu 26 di maju 1595. Fu fattu Biatu nò 1610 e Santu no 1622.

Riliqui[cancia | cancia la surgenti]

Lu Corpu è na Cresia di Santa Maria dâ Valli nica a Roma ma pizzuddi di Riliquii su na tuttu lu munnu.

Liami[cancia | cancia la surgenti]