San Cremeti abati

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Icona bizzantina di San Cremeti

San Cremeti abbati ( ? - Francavigghia di Sicilia, 6 di austu 1116 o secunnu àutru mortu ntô 1099) è nu Santu viniratu da Cresia Cattolica e Ortudossa.

Aggiografia[cancia | cancia la surgenti]

Ebbi nomu Clementi, comu si leggi nò Diploma di funnazzioni du Munasteriu di San Sarvaturi dittu di Placa du 1092. Era un rimitu di l’Ordini Basilianu, e abbitava dintra na grutta, supra na roccia vicinu na Cresia, nà zona ditta Placa vicinu a Francavigghia. Oj si vidi sta roccia na cuntrada Badiazza, vicinu lu biviu Nucara - Moju. Ntô misi di dicemmiri dû 1092 lu Cunti Ruggeru d’Autavilla passau cu l’esercitu di Truina a Taurmina e ncuntrò lu rimitu Clementi, ca ci dunau nà pocu di sirvaggina viva, ca addivintò mansa. Lu Cunti ci dissi: “ Sta cuntrata sarà du Munasteriu ca tu funnirai pâ gloria di Diu “. Ci detti na pocu di terri, comu lu Feudu di Placa, un territoriu versu Taurmina e Ciumifriddu e li decimi di Castigghiuni. Clementi fu chiamatu Cremeti o Climi, pi ricurdari lu vecchiu nomu e fu eliggiutu Abbati. Pari ca li monaci, ‘mmidiusi e stanchi dî custuma siveri di l’abbati ficiru di tuttu pi gghittallu dâ muntagna ma nun lu pottiru ammazzari e foru pirdunati. Muriu lu 6 di austu du 1166 e fu sippillutu ê pedi di l’artaru da Cresia du Sarvaturi, dunni sgurgàu na surgenti d’acqua purissima, ca sirvìu e malati pa frevi quartana. Ntô 1131 lu Munasteriu fu aggregatu a chiddu dû Salvaturi di Missina e doppu tri anni fu autonomu. Appi setti monaci ntô 1336, ca ntô 1693tirrimotu si nni jeru a Francavigghia e Castigghiuni e ntô 1770 a Rannazzu. La festa si celebbra lu 6 di austu. Finu a mità dû 1800 la sò festa fu cilibbrata a Francavigghia, ca intitulò o Santu nà strata ntô 1991.

Li Riliquii[cancia | cancia la surgenti]

La Riliquia da testa, dintra nu riliquiariu d’argentu du 1656 câ scritta "Testa di San Cremeti, Abbati e Cunfessuri “ è sarbata ntâ Cresia dû Cullegiu Salisianu di San Basiliu a Rannazzu, ntitulata o SS. Sarvaturi di Placa e si esponi lu 6 di austu.

Liami[cancia | cancia la surgenti]

La vita dû Santu ntô situ Santi e Beati (n italianu)

Bibbliografia[cancia | cancia la surgenti]

  • Ottaviu Caetani, Vite di Santi Siciliani, Palermu pressu li Cirilli, 1657