Li Figghi di lu Re di Spagna

Dâ Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Li Figghi di lu Re di Spagna
Fàuli di Pitrè
Dû libbru:  Fàuli, nueddi e cunti pupulari siciliani
Dâ ricota:  Biblioteca delle tradizioni popolari siciliane
 cura di:  Giuseppi Pitrè
Situ Web:  Fàuli, nueddi e cunti pupulari siciliani: Vulumi 1;
Vulumi 2;
Vulumi 3;
Vulumi 4

Li Figghi di lu Re di Spagna e' nu cuntu chi fa parti dâ ricota di Giuseppi Pitrè: Fàuli, nueddi e cunti pupulari siciliani, cumprinnuta di quattru vuluma chi 'n turnu fannu parti dî vinticincu vuluma dâ Biblioteca delle tradizioni popolari siciliane.

Stu cuntu vinni cuntatu a Pitrè di Anna Brusca di Palermu

Cuntu[cancia | cancia la surgenti]

Si cunta e s’arricunta a vuàtri Signuri ca na vota cc’era e cc’era un Re di Spagna.
Stu Re di Spagna aveva dui figghi fìmmini; una si l’avìanu pigghiatu li fati, e l’àutra cci avìa aristatu nna lu sò palazzu. Sta figghia ca cci avìa aristatu avìa na pupa ch’assumigghiava tutta scurciata a idda e picciò la visteva di li so robbi, e la mitteva bedda assittata nna lu finistruni chi spuntava nna lu jardinu di la cità. Na jurnata lu figghiu di lu Re di Purtugallu trasìu nna lu jardinu, e vidennu sta biddizza strema aristau alluccutu; ma, taliànnula attintamenti, vitti ch'avìa lu cozzu spizzicatu, e chi pirciò era na pupa bedda e bona. E chi fici? iju a circari na scala, la porta nna lu jardinu, l’appuntidda a lu muru, nnà lu finistruni, e si porta la pura nna lu so palazzu.
Ddà si nchiuj cu sta pupa, ci adduma na pocu di cannili, e notti e jornu si metti a prigalla addinucchiuni. Lu manciari si lu facìa pròjiri di na ngacchidda di la porta.

Lassamu stari a iddu, e pigghiamu la figghia di lu Re di Spagna. La sira, quannu ijvu pi pigghiari la pupa, e nun la truvavu cchiui, si misi a chiànciri, e pistùniarisi tutta, e tiràrisi li capiddi, nsumma, a fari un gran tirrimotu.
Nta stu mentri veni sò patri, e ci spija: «Chi hai  ?»
E idda: «Chi haiu ad aviri ! ca s’hannu pigghiatu la mè bedda pupa di lu finistruni !»
A sta nutizzia lu Re duna òrdini ca a cui cci porta la pupa cci duna mill’unzi di cumprimentu. Un accumparìu nuddu nuddu.
La figghia di lu Re dispirata si nni fuj di lu palazzu, e si nni và a mpijàrisi pi cammarera nna lu Re di Portugallu. Na jurnata, prujennu lu manciari a lu figghiu di lu Re, s’adduna ca ddà dintra cc’era la sò pupa, Puviredda ! Sangu un ci nn’aristau nta li vini. E chi fa ? grapi la porta pi forza, pigghia la pupa, e scappa comu un surruscu e si nni va nni sò patri.Sò patri, nun la ricunuscìu, picchì era fatta nìura di lu fumu, e picciò la fici purtunara.

Nna lu jardinu cc’era na funtana ch’era sfunnata d’un latu, e sutta cc’era na càmmara scura. Ora siccome tutti li puvireddi jàvanu nni lu Re a dumannari la limòsina, lu Re, siddiatu, dissi a la purtunaredda, ca si idda faceva tràsiri quarchi àutra puviredda, la facìa jittari nna la càmmara di la funtana sfunnata. Ma idda nun nni ntisi nenti di st’amminàzzitu , e sicutau a lu sòlitu, e lu Re cumanna ca fussi jittata ddà dintra. E accussì fu fattu.
Quannu fu ddà dintra, vitti un purtusu, e si misi a sfunnari nsina chi fici un purtusu granni quantu cci capeva idda; trasìu, e vitti supra un stipu dui palummi cotti, càudi càudi. Li pigghia e si li mancia. Lu nnumani nn’attruvau n’àutri dui, e fa lu stissu sirvizzu. Lu tersu jornu, curiusa di vidiri cù cci mittìa ddi palummi, passa nna la càmmara appressu, e nun vidi a nuddu; passa nna la terza, e vidi, e chi vidi ? Vidi na fìmmina bedda quantu lu suli, ncatinata, chi cci dici: «E comu tu ccà ? Cui ti cci purtau ?»
Idda cci cunta di lu primu sinu a l’ùrtimu, tuttu chiddu ca cci avìa passatu. Allura chidda cci dici: «Dunca tu si mè soru, pirchì io sugnu la figghia di lu Re di Spagna.»
E chi vulìstivu vidiri ! S’abbràzzanu, si vàsanu e si mèttinu a chiànciri pi la cuntintizza. Doppu finuti, la soru ncatinata cci dici: «Io sugnu ‘n manu a li fati. Tu ora vai nni lu Re, nostru patri, e cci dici ca si voli libbirari a mia cci vonnu deci matroni cu ciuri e ncensi, e poi ottu òmini tantu forti chi hannu a maniari na mazza di centu cantara pi scacciari li testi a cui dicu io.»
S’abbrazzaru arreri, si vasaru, e la soru ch’avìa statu castijata di lu Re, si nni iju nna la so càmmara. Quannu cci purtaru lu manciari, cci dissi a na pirsuna, ca vuleva parrari cu lu Re. Lu Re cci accunsintìu, e quannu foru nsèmula di sulu a sulu, idda cci dissi, ca si cci dava la libbirtati, cci faceva attruvari la figghia chi cci avìanu pigghiatu li fati, e l’àutra chi si nn’avìa fujutu. A lu Re nun ci passi veru di sèntiri sta prumissa; e cci rispusi ca nun sulu l’allibbirava, ma chi cci dava tuttu chiddu chi vulìa idda. Idda cci turnau a diri ca cci abbisugnàvanu ottu matroni cu ciuri e ncensi chi facìanu oduri, e di cchiù deci òmini di forza maravigghiusa pi mpugnari e maniari na mazza di centu cantara; e lu Re sùbbitu sùbbitu detti òrdini chi si priparassi tuttu.

Nta mentri si facèvanu sti preparativi, lu figghiu di lu Re di Portugallu, ncurrivatu ca cci avìanu arrubbatu la pupa, si nni va drittu tiratu a la Curti.
La figghia di lu Re, doppu chi fu priparatu una di tuttu, fici scìnniri li deci matroni e li ottu òmini furzusi nna la càmmara sutta a la funtana, e fici accussì: li matroni li misi avanti c’un cannistru di rosi e di ncensu ca facèvanu na mùsia; l’òmini li misi appressu, cu la mazza pronta, Li fati sintennu dd’oduri, si mìsiru a cunfùnniri; ddocu vennu l’òmini forti, ca dùnunu manu a la mazza e cci scàcciunu li testi. La figghia di lu Re , ntra un vìdiri e svìdiri, è lìbbira; la nèscinu fora, e l’apprisèntanu a so patri. Cunsiddirati la festa di lu patri !
Nta lu megghiu, iddu chiama la purtunaredda antica, e cci dici: « Ora fammi attruvari a l’àutra figghia mia.»
Idda cci arrispunni: «Chidda chi sta parrannu cu vui è la figghia chi circati.»
Lu Re allura la ricanusci, e si cci accìccia a lu coddu, la vasa, e cchiù di cchiù criscìu la festa.

Sennu ‘n mezzu a li cuntintizzi eccu ca s’avanza lu Riuzzu di Portugallu e dumanna: «Vui, Pincipessa, nun siti chidda ch’avìavu la pupa, chi io v’arrubbai ?» Idda ci dissi di si.
Allura si vota cu lu Re di Spagna e cci dici: «Maistà, io sugnu lu figghiu di lu Re di Portugallu, sugnu nnamuratu di sta vostra figghia, e pirciò vi l’addumannu pi muggheri.»
«Ti sia cuncessa » ci rispunni lu Re; e accussì si maritaru.

Iddi arristaru filici e cuntenti,
nui semu ccà e nni stricamu li denti.

Nutanni[cancia | cancia la surgenti]

Pitrè scrivi ca e' la fusioni di cchiù nueddi, li quali s'attròvanu nnâ nuedda pricidenti ntô vulumi 1 di Fàuli, nueddi e cunti pupulari siciliani: Lu pappagaddu chi cunta tri cunti.

Funti[cancia | cancia la surgenti]